________________
२३
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. गुरु विचारे ॥ यतः ॥ तारिसा मम सीसा, जारिसा गलिगदहा ॥ गलिग हहे चश्त्ताणं, दळं गिमहासंजमं ॥ १ ॥ तहा बँदेण बागाउ, चिहए य बंदेण॥बंदेश वठ्ठमाणोवि, सिसे बंदेण मुत्तवे ॥ २ ॥ हुँ एमने बोडी जावं तो महारं चारित्र सुखें पले अने ए शिष्यनी शुदि पण ठेकाणे आवी जा य. एवं चिंतवी ते परमार्थ शय्यातर श्रावकने कही वली एवं कर्तुं के,अमे अमारा शिष्यना शिष्य श्रीसागरचं याचार्य ने तेमनी पासें जागुं. तमोने महारा शिष्यो घणाज अमारा अर्थीथका पूढे तो जवाब आपजो नहीं, कां सहेज साज पूले तिहांसुधी जवाब आपशो नहीं. एम शय्यातर श्राव कने समजावीने रात्रिय शिष्योने सूता मूकी आचार्य चाल्या, ते अविहि नप्रयाणे चालतां सागरचंझचाय पासें गया. सागरचंज्ञचाये जाण्यु जे को इक मोसो आव्यो , माटें अवझायें उठी उना थया नहीं. बेसवाने या सन पण आप्युं नहीं ॥ यतः ॥ अपुवं दंहुणं, अनुमणं तु होइ कायवं ॥ सादुम्मि दिहपुन्चे, जहारियं जस्स जं जोगं ॥ १ ॥ एवो आगमोक्त आचार ने ते अहंकारथी संनास्यो नहीं. श्राचार्य आवी पासें बेग, सागरचंशचा ये वखाण कयुं, वखाण पूर्ण थये थके कालिकाचार्य प्रत्यें पूब्युंजे में केर्बु वखाण कीg? याचार्ये कयुं रूडं कीg.
पनी कालिकाचार्यने पूबता हवा के मने विषमनाव व्याख्यान पूनो? तेने गुरुये कह्यु धर्मास्तिकाय वादनुं वखाण करो. तेवारें गुरुसंघाते धर्मा स्तिकायवादनी प्रमाणवादें चर्चा करी, पण गुरुयें पोतानुं नाम तथा स्व रूप प्रकट न कयुं ॥ यतः॥ देवतानां गुरूणां च, नाम नोपपदं विना ॥ बरेन्नैव जायायाः, कथंचिन्नात्मनस्तथा ॥ १ ॥ ए प्रकारें गुरु सागरचंशचार्य पासें रह्या पण कोइ उलखे नहीं.
पालथी तिहां ते उष्ट शिष्य प्रनातें जाग्या थका आचार्य प्रत्ये न दी ठा, तेवारें शोधवा लाग्या, शोधतां न मल्या, ते वखत शय्यातर श्रावक पासें जश् पूबवा लाग्या के आचार्य किहां गया ? श्रावकें कडं दुं गुंजा j? तमारा गुरुनी वात तमें जाणो. तेवारें शिष्य बोल्या जिहां गया हशे तिहां तमने कहिने गया हशे. तमने कह्या विना जाय नहीं. ते सांजली श्रावक नमुह चडावी बोल्यो अरे अविनीतो! तमें गुरुनी आज्ञा मानता न हता, अने गुरुनी साथे विरु६ वचन बोलता हता, तेवारें गुरु तुमथी