________________
शए
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. आहार आपीयें. तो आपणने आप्यानुं फलज होय, पण ए वातमां पाप नथी, तेवारें लोक पण नश्क ते बाधाकर्मी नेली नेली वस्तु गुरुने वहो रावे. यति जिहां जिहां वहोरवा जाय, तिहां सर्वत्र अनेषणीय आहार दे खे, ते प्रावी गुरुने कहे, तेवारें गुरुये पण राजारूपी दूध ते पुरोहितरूपी आउणने योगें विनष्ट थयुं जाण्यु, तेमाटे हवे शहां रहेवानो लाग नथी॥ यतः॥ असिवे कणोयरिए, रायासप्पेनएय गेलने ॥ एएहिं कारणे हिं, य पत्ते हो निग्गमणं ॥ १ ॥ एवं विचारी गुरु पजोसण कस्या विनाज चालता थया. उपड्या नगवंतने न गणे चोमासुं, ए उखाणो साचव्यो. अनुक्रमें चालता चालतां मरहठदेशे पश्हाणपुरना संघने बागलथी जणाव्युं, के अ मो आवीयें बैयें. जिहां सुधी अमें आवीयें नहीं तिहां सुधी तमें पजीस ण करशो मां. अमो आव्या पली पजोसण करगुं. हवे तिहां परमश्रावक शालिवाहन राजा ले ते गुरुनु बागमन सांजली हर्ष पाम्यो थको, श्रीसं घनी साथे घणे आम्बरें साहामो आव्यो, घणे विस्तारें नगरप्रवेश महो त्सव कीधो. शालिवाहन राजा प्रमुख प्रतिदिन धर्मदेशना सांगले. घणाघ ममहोत्सव थाय. अनुक्रमें पजोसरापर्व नजीक पाव्यां.गुरुयें राजाप्रत्यें कडं नादरवा शुदि पंचमीने दिवसें पजोसण .राजायें कयुं तेहीज दिवसें इंश्महोत्सव ले माटे लोकानुरत्ति ते दिवस साचव्यो जोश्य. तेमाटे पजो सानां कर्तव्य जे पूजा स्नात्रादिक ने, ते सचवाय नहीं. तेथी प्रसाद क रीने बहने दिवसें पजोसण करो के, जेम पजोसणनां कर्त्तव्य सर्व सुखें स चवाय. गुरु कहे ॥ अविचल मेरुचूला, सूरो वा उग्गमित अवराए ॥ न यपंचमी रयणी, पतसवणा अश्वमई॥१॥जहाणं नगवंमहावीरे वासाणं वास राएमासे विश्कते वासावासं पङोसवे तहाणं गणहरावि, जहाणं ग गहरा तहाणं गणहरसीसा, जहाणंगणहरसीसा तहाणं अम्मगुरुयो,जहाणं अम्मगुरुणो तहाणं अम्मेवि वासावासं पङोसवेमोतंरयणि गोयश्कमिळा॥
एबुंसांजली राजायें कयुं चोथे पजोसण करो, तेवारें सूरि कहे एमज हो. चोथे पजोसण करतां दोप नथी “अंतराविनसेकप्पा पोतं रयणिं उवा यणावि तए” ए श्रीकल्पसूत्रना अधरने मेले चोथे पंजोसण करतां दो ष नथी,ते वचन सांजली राजा प्रमुख सकल संघ हर्ष पाम्यो. राजायें ज ३ अंतःपुरमांहे वात कही. अंतःपुरी हर्ष पामती कहेवा लागी जनुं थयुंजे