________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. धोया थका बीजी रसवती लइ जमवा लागो. ते देखी चेलणामाताने दाखं
आव्युं, तेवारें कोपिकें हास्यनुं कारण पूबवाथीचेलणामाता कहेवा लागी के सांजल हे पुत्र! तुं जेवारें गर्नमां याव्यो, तेवारें मुमने श्रेणिकराजाना कालजां खावानो दोहोलो उपन्यो ते अनयकुमार श्रेणिकने सूवाडी तेना हिया ऊपर मांस पाथरी कापी कापी मांसना खंझ मुजने आपीने महारो दोहोलो पूर्ण कस्यो. अनुक्रमें तहारो जन्म थयो, तेवारें में जाण्युं जे ए पुत्र पितानो घातक थाशे,तेमाटे में तुमने करडे नखाव्यो ते वात श्रेणि जाणी मुझने गालो दश्ने उकरडाथकी पाडो अणाव्यो. नकरडामां तहारी मांग लि कोश्क जीवे करडी ते आंगलि पाकी तेनी वेदनाथी तुंरडवा लाग्यो त्यारें श्रेणिकें तहारी यांगुली मुखमांहे घालीराखी तेथी तुऊने शाता था अने चंघ आवी ते वखत तहारी यांगुली पाकी हती ते फूटी पडी तेना परुथी राजानुं महोडं जराणुं तो पण विचायुं जे आंगुली मुखमाथी काहाडीश तो रखेने ए बालकनी चंघ जती रहे ? तेमाटे मुखमाथी काढी नहीं तुं जाग्यो तेपली आंगुली काढीने मुखथुकी परु बाहेर नारव्यु, तुऊने वेदना समी ग ते आंगुली मुखमा राखतां राखतां रुजी ने सारी थइ एवी रीतनो तहारा नपर तहारा बापनो प्रेम हतो ते आज तुं तहारा बापने काष्टपिं जरमां नाखीने दिनप्रत्ये नाडी मरावे के अने तुं सुखें जोजन करवा बेठगे बो. ए कारण माटे संसारनुं स्वरूप मा देखीने मुझने हांसुं आव्युं.
ते वात सांजली कोणिक, लोहनो दंमलेश्ने काष्टपिंजर नांजवामाटे बापने बाहेर काढवा चाल्यो. तेने आवतो देखतांज श्रेणिकें जाण्युं जे मु ऊने मारवा आवे ते अपमृत्युना नयथी तालपुट विष खाइने श्रेणिकें काल कस्यो. आयुखानो निकाचितबंध हतो माटे मरीने नरकें गयो. तेथी कोणिकने घगुंज कुःख लागुं, शोक करवा लागो, पबीते जग्या देखे तेवारेंबा प सांनरी आवे तेथी कोणि विचायुं जे महारे आंहीं न रहे पबीएक सुजगा जोड्ने चंपानगरी वासी राजगृही नगरी मूकी चंपामां आवी रह्यो. __ अनुक्रमें कोणिकें त्रण खंम साध्या कारिमा चौद रत्न करी तेरमो चक्रव ी कहेवावं. एवी बुद्धिथी वैताढयनी तिमिस्त्रागुफाने दंमरत्नेकरी उघाड वा गयो गुफाने दंमरत्ननो प्रहार दीधो. तिहां गुफाधिपति जे कृतमाल दे वताते कोपें चडयो बतो तेणें कोणिकने सैन्यसहित बाली नस्म कीयो को