________________
२५६ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. जीत्यो पण नथी एतो मात्र आपणे रमततुल्य चर्चा थइ माटे चालो या पणे राज्यसनामां जश् वाद करीयें,तिहां जे जीतहार थाय ते बेहुने प्रमाण ३. सिक्ष्सेनजीयें कडं के में प्रतिझा करेली के जे मुझने हरावे तेनो हुँ शिष्य था माटें दीक्षा आपो. पबी गुरु नगरमां तेडी आव्या राजसनामां वांदे जीतीने रूडं मुहूर्त जो तेने दीदा थापी. राजायें ते वात सांजलीने जिहां गुरुयें तालोटा दीधा हता तिहां तालारसू नामें गाम वसाव्युं तिहां श्रीषनदेवनुं प्रासाद कराव्युं तेनी वृक्षवादी सूरिये प्रतिष्ठा करी.
मुकुंदचंद साधुनुं नाम सिक्ष्सेन थाप्युं अनुक्रमे पूर्वगत आम्नाय मां हेली केटलिएक विद्या नण्या माटे योग्य जाणी गुरुयें तेमने आचार्य पद आपतां सिरसेनदिवाकर एवं नाम दीधुं ॥ यतः॥ वाश्य खमासम गे, दिवायरे वायगिति एगहा ॥ सूत्ते पूछगयंमि, एए सदाय पयती॥१॥ ___ एकदा सिक्ष्सेनसूरि गुरुनी आज्ञा मागी उजयपीय आव्या तिहां श्रा वकोयें महोटे महोत्सवें पेसारो कराव्यो नगरीना चोकमां आव्या तेवारें राजा विक्रमादित्य पण हाथी उपर चडेला एमने सामा मल्या अने पू ब्युं, ए कोण थावे जे? श्रावकोयें कडं सर्वज्ञ पुत्र आवे . राजायें तेनी परीक्षा करवा निमित्ते हाथी उपर चड्यो बतां मनथी प्रणाम कस्यो गुरुयें तेने महोटे स्वरें धर्मलान दीधो. राजा समज्यो जे मुझने महोटो जाए। धर्मलान दीधो दशे. एम विचार करी गुरुने पूज्युं तमोने जे नमस्कार क रे, तेने तमें धर्मलान द्यो बो के जे नही नमे, तेने पण धर्मलान द्यो हो ? गुं तमारो धर्मलान घणुं सस्तो ? गुरुये कह्यु अमारो धर्मलान कोडी चिं तामणि रत्नोथी पण अधिक महर्घ्य दे माटे जे नमे तेनेज आपीयें तमे मनमां जावथी नमस्कार कस्यो माटे तमोने धर्मलान दीधो, जेमाटे प्रधा नपणु नावनमस्कारने २ ॥ यतः॥ वावाराणं गुरुन, मण वावारो जिरोहि परमतो ॥ जो ने सत्तमिवा, अहवा मुरकं पराणेई ॥१॥ ते सांजली राजा ह र्ष पाम्यो हाथीथकी नतरीने वंदना करी कोडीसुवर्ण नाक आगल मूक्यां. गुरुये कह्यु अमें ए सुवर्णने गुं करीयें अमें तो निग्रंथ 3. राजा बोल्यो में ए धर्मादा कल्प्यो माटे हवे महारें नंमारमाए इव्य खप आवे नहीं. पनी ते इव्य राजायें जीर्णचैत्योहार निमित्तें श्रावकोने नलावी, अने वहीमांधावी रीतें धर्मलाने लखाव्युं ॥ यतः ॥ धर्मलान इति प्रोक्ते दूराउत्रितपाणये ॥