________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तर।
१७ आपुं. ते वात सांजली बेदु नाश हर्ष पाम्या थका कहेवा लाग्या के, था कायायें अमोने शिववास आपो, तेवारें सोमेश्वरें कह्यु के, जो तमोने शि ववासनी ना होय, तो एहिज नगरमां श्रीवईमानसूरि ने जेमनी धर पी तथा पद्मावती सेवा करे . तेनी तमें पण सेवा करो अने तेना कहेवा प्रमाणे चालो,के जेथी अजरामर शिववास पामो. एवं कही माहा देव अदृश्य थया. प्रनात समये ते बेहु नाइ पूलता पूलता पौषधशालायें आव्या, तिहां साधुन्ने नाना प्रकारनां तप करता सद्याय करता दीठा, तथा केटलाएक साधु काउस्सग्ग धारी, एकादशांगी अध्ययन करता दीग, जेवारें पौषधशालाना मध्यनागें याव्या, तेवारें महोटा पादपीठ सहित सिंहासन पर बेठेला अने विद्यायें करी सादात् वृहस्पति समान एवा श्रीवर्षमान सूरीश्वर प्रत्ये देखीने वेढु नाइ आवी तेमने पगें लाग्या. द शन देखतांज हर्ष पाम्या. याचार्य पूज्युं तमें कोण बो ? तेवारें तेणें सर्व वात अथथी ते इति पर्यंत मांमीने कही, ते सांजली वर्षमानसूरि खुशी थया, अने कहेवा जाग्या के, प्रथम तमें श्रीजिनशासननो मार्ग समजीने पनी दीदा व्यो. एम कही बे नाइने गुरुवें विनयमूल एवो श्रीजिनशा सननो मार्ग समजाव्यो, तेथी जेम सूर्यनां किरण पसरवाथी अंधकारनो नाश थाय, तेम ते वे नानु अझान नाश पाम्युं अने सझाननो उद्योत थयो. तेवारें ते वेदु नाश्यें दीक्षा लीधी. आचार्ये एकनुं जिनेश्वर अने बी जानुं बुद्धिसागर एवांबे नामो पाड्यां. ते वे साधु सर्वत्र विख्याति पाम्या, अनुक्रमें जिनागमना पारंगामी थया. सूरिना बत्रीश गुणें बिराजमान जाण। बेदु नाइनने आचार्यपद दीघां. अने श्री वर्षमानसूरीश्वर कहे वा लाग्या के, हे वत्सो ! तमें अपहिलवाड पाटण जा. तिहां चैत्यवासी बे,ते सुविहित साधुने पेसवा देता नथी, माटें तमें राजाने प्रतिबोध आपी ने जेम सुविहित साधु तिहां सुखें विहार करी शके, तेम करो. एवी गुरुनी आज्ञा पामी पाटण गया पण तिहां रहेवाने को स्थानकज मले नहीं.
हवे तिहां उर्लनराजानो पुरोहित सोमेश्वर नट्ट ,तेने घेर गया. ते पो ताना पुत्रने वेद जगावे . पण वेदना अर्थ विषम , ते कहेता स्खलाय ले, तेवारें जिनेश्वरसूरिये ते वेदनी कांमीनो अर्थ अस्खलितपणे कह्यो, ते जो ब्राह्मण चमत्कार पामतो थको विचारवा लाग्यो के था को सा