________________
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. छात्कार ब्रह्मान रूप लइनेज आव्यो . तेवारें आचार्यने पूबवा लाग्यो के, तमें आ वेदनी कांमीना विषम अर्थ केवी रीतें जाणो बो? तेने आचार्य कयुं, अमें ब्राह्मण हता हमणां जैनी दीक्षा लीधी ,तेवारें सोमेश्वर नट्टे कह्यु के, तमें इहां रहो आपणे शास्त्रनी गोष्टि करिये आचार्य कयुं, चैत्य वासी अमोने रहेवा दीये नहीं. माटे अमाराथी इहां केम रहेवाय तेवा रें ते नहें पोतानी वेदशालामां याचार्योने राख्या. शुक्ष्मान अशनादिक
आपी गोष्टि करतां सर्वशास्त्रोनेविषे दपणुं देखी सोमेश्वर खुशी थयो. __ एवामां चैत्यवासीना नफर आव्या ते आचार्यने काढवा लागा, तेवारें सोमेश्वरें उसनराजाने जश्कयुं के, तमारा राज्यने विषे तमो आम्रवृक्ष तो उन्मूली नाखो बो. अने अर्कतरु वावो बो. राजायें कडं ते केवी रीतें? सो मेश्वरें कह्यु के था सुविहित साधु सर्वशास्त्रना पारंगामी जे तेने गामथी बाहेर काहाडो बोअने चैत्यवासी जे सर्व वातें हीण ,तेने राखो बो,एविपरीत ले. • एवी वात सांजलीने राजायें सर्व चैत्यवासीयोने कहेवरावी मोकल्यु के, जे कोइ ए सुविहित साधुने परानव करशे, तेने दुं महारा नगरमांथी बाहिर काहाडी मूकाश ? एवी रीतें उसनराजानो आदेश पामी, ते बेतु थाचार्य तिहां पाटणमां चोमासुं रह्या, पडी बीजा पण घणा सुविहित तिहां याववा लाग्या. ते सांजली श्रीवईमानसूरि घणो हर्ष पाम्या.
हवे जिनेश्वरसूरि विहार करता उऊयणी नगरीनेविषे गया, तिहां सोमचंब्राह्मणनी साथै प्रीति थइ. तेमना मुखथी चार वेदनां व्याख्यान सांजली, सोमचंद खुशी थयो. प्रतिदिवस यावी ज्ञानगोष्ठि करवा लाग्यो. .एक दिवसें सोमचंई कह्यु के,तमारा जेवा महोटा पुरुषो साथै माहारे पी ति थयेली ने बतां जो तमें माहारा पूर्वजोयें निधान दाटेलुं बे, ते देखाडी नहीं आपो,तो ते प्रीति शा कामनी? वली जो आप महारा पूर्वजोयें दाटेलु निधान देखाडो ? तो तेमांथी अई नाग तमोने यापुं. एवं वचन सांजली गुरुयें तेमां लान जाणीने श्रुतझानने बलें निधाननुं स्थानक देखाड्युं, प्र माण पण कडुं. ब्राह्मणे ते निधान खोदावी तत्काल प्रगट कीg, हर्ष पा म्यो थको गुरुने कहेवा लाग्यो के,एनो अईनाग तमें व्यो. गुरुये कह्यु के, अमें तो निधान मूकीने दीक्षा लीधी . माटें एने लश्ने झुं करीयें ? सोम चंई कडं महारी प्रतिज्ञाना क्यारे पण नंग न थाय, माटे तमें व्यो.