________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
१७७
हवें सातमी नरकयी चवी मत्स्यादिक तिर्यचादिकना मादा जंमा जव जोगवतो थको साधुघातनी मनसानुं कर्म जे तुं, तेने अकामनिर्जरायें दय प्राय करतो करतो हमणां धनदराजानो पुत्र भुवनतिलक एवे नामें यो बे. ऋषिघातनुं कांइक कर्म शेष रह्युं हतुं, ते हमणां उदय याव्युं. तेमाटें अकस्मात् रोग कपनो, जेमाटें कर्म तथा रा ए वे सरखांज वे. जे म मागनार प्रस्ताव पासे अवश्य रण मागे, तेम कर्म पण प्रस्ताव पामे अवश्य उदय यावेज. तेवारें कुमरें केवल प्रत्यें पूढ, के महाराज ! ए महारो रोग क्यारे उपशम याशे ? तेवारें केवलीयें कयुं के तें कर्मनो घणो नाग जोग व्यो, माटें हवे तरत दय थ जाशे, पण तहारें हजी बीजां कर्म घणां बे, माटेंते तो जो तुं दीक्षा ले, तोज दय याय. तिहां पूर्वजव सांजलवायी कुमरने जातिस्मरण ज्ञान उपनुं, तेथी वैराग्य पाम्यो. तेवारें कंठरवादिक सामंतोनी सार्थे दीक्षा नीधी. पहेले नवें अरिहंतादिक दर्शनी आशात ना करी हती, तेहनी थालोयणाने ययें श्री अरिहंतादिक दर्शनो विन करवो अंगीकार करखो.
हवे दीक्षा लीधी सांजलीने यशोमती मूर्छा खाइ भूमियें पडी तेने स खीयें शीतलोपचारें करी सावधान करी तेवारें विलाप करवा लागी, ते
सखीयें कत्युं के चिंता म कर. ए वर गयो तो जवा दे. में तुमने बीजो राजकुमर जोड़ने पाणिग्रहण करावी देचं. तेवारें यशोमती बोली के हे सखी यो ! तमें ए सन्य वचन म कहो. महारे तो या नवमां पति पण एज
ने गुरु पण एजबे, माटें जो महारो पति न थयो, तो हवे हुं एने म हारो गुरु करीश. एवं कही ते कुमरी, माता पितानी खाज्ञा मागी, दीक्षा as विष्ट तपश्चर्या करती विचरवा लागी.
हवे कुमरनो परिवार पाढो वली गयो, तेणें जइ कुमरना माता पितानी प्रागन सर्व वात कही, ते सांजली कुमरना विरहथी राजा दुःख पाम्यो, ने दीक्षा लोधी, तेमाटें हर्ष पण पाम्यो ॥ यतः ॥ ते धन्ना ते साहू, ते सिं पसंसा सुरेहिं किति ॥ जेसिं कुटुंब मधे, पुत्ताई लिंति पवऊं ॥ १ ॥ ते धन्ना ते साहु, पता पुत्रपुत्तीणं ॥ वीवाहम हंसमिवं, कुषंति पव महिमं जे ॥
हवे ते कृषि समस्तसाधुनुं एकाकीपणे वेयावच्च करवा लाग्यो, तेनी के वलज्ञानी साधु पण प्रशंसा करवा लाग्या. जेम नरतचक्री ने बाहुबली यें
२३