________________
श्री सम्यक्त्तवसित्तरी.
१६३
कृत
बे, ते स्त्री जरतारने विषय सुख जोगवतां एक पुत्र थयो, पण ते पूर्व कर्म योगें रोगीयो थयो, तेना शरीरमांथी एके रोग जाय न हिं. तेथी लोकोयें तेनो रोगी ब्राह्मण एवं नाम दीधुं ॥ यतः ॥ टुंटत्तं मूत्र तं वहिरंते चैव चरकु हीणत्तं ॥ डुहियत्त प्नगत्तं, जीवहिं साफलं नेयं ॥ १ ॥ तथा ॥ तिहिाणेहिं जीवा, सुनदाहान यत्ताए कम्मं पकरेंति तं जहा पाले श्वाइता नवर, सुसंवाइता नवइ, तहारूवं समणं वा माहणं वा हिलित्ता, नंदित्ता, खिंसित्ता, गरहिता, अविमन्नित्ता, मणुन्नेणं, अपी कारगेणं, सपा खाइमं साइमेणं पडिलानेता जवइ ॥ इच्चेहि गणेहिं जीवा श्र सुनदीहा अत्ताए कम्मं पकरेंति ॥
हवे एकदा प्रस्तावें तेहने घेर साधु वहोरवा खाव्या. तेवारें ब्राह्मणें पोतें नवीने रुडे अन्नपानें करी तेनी पडिलाचना करी ॥ यतः ॥ दानं स्यानि जहस्तेन, मातृहस्तेन जोजनम् ॥ तिलकं गुरुहस्तेन, परहस्तेन मर्द्दन म् ॥ १ ॥ ते साधुने अन्न पान देइने पोताना रोगीपुत्रने तेडी साधुने वं दाव्यो, पगे लागाड्यो ने पूढवा लाग्यो के, स्वामी ! एवो कोई औषध प्र साद करो के जेथकी या महारा पुत्रने समाधि थाय. साधु बोल्या के गो चरी खाव्या कां पण कहीयें नहीं. माटें में जिहां उतस्था बैयें. तिहां प्रस्तावें श्रावो. तो वांदजो.
वली ते ब्राह्मण वे पहोर पछी पुत्रने लइ साधुनी पासें गयो. तेमने साधुयें कयुं के, एणे पाबले नवें प्राणिवध कीधो ले, तेनुं ए फल पाम्यो बे. जेमा | वह मारण नरकाणं, वाणं परधण विलोवलाई || सब जहणो दर्ज, दसगुणिन इक्क सिकयाणं ॥ १ ॥ तेमाटे तमें हवे धर्म क रो, के जेना पसायथी रोग नाश पामे. एम कही ते साधुयें एक साधुनो धर्म ने बीजो श्रावकनो धर्म एम वे प्रकारनो धर्म कह्यो. ते सांजलीने पिता पुत्र बेज श्रावकधर्म अंगीकार करी बार व्रत उच्चरी साधुने वांदी, बेहु घेर याव्या. पबी जेम चिंतामणि रत्न पामीने तेनो यदर करियें, तेम ते बेदु समतरत्न पामीने आदर सहित धर्म प्राराधन करता हवा.
वे एकदा प्रस्तावे महाराज सनामांहे ते ब्राह्मणोनी एवी प्रशंसा करवा लाग्यो के एमने कोइ पण धर्मथकी चलावी शके नहीं. एवा ते ह धर्मी बे. ते सांजली वे देवता ते रोगीया ब्राह्मणनी परीक्षा करवा माटें