________________
२६४ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. वैद्यनुं रूप धारण करी तेना घर आगल आव्या, अने कहेवा लाग्या के अमारं औषध ले, तो तुमने समाधि थाय. तेने ब्राह्मणें पूयुं के, कयु
औषध खवरावो के ? तेवारे वैद्य बोल्या के, प्रथम प्रहरें मध खावू, अने पाबले प्रहरें मद्यपान करवू, तथा रात्रियें माखणमिश्रित कूरनो करंबो खावो, तेनी नपर वली मांस खावं. एवा चारे अनक्ष्य विगयनां औषधो सांजलीने ब्राह्मण पोताना मनमां 5ज्यो अने विचाखु जे एवडं महोटुं पाप करीने पनी नरकमां जर पडq , जे माटे ॥ मद्ये महंमि मसंमि, नवणीयं चम्बए ॥ उवऊंति असंरका, तवणा तब जंतुणो ॥ १ ॥ ते मा टें ए सावध औषध न करवू. ए मने जे रोग थयो , ते तो एकज नव मां दुःख आपनारो बे, पण व्रतनंग करवानां माहापाप शास्त्रमा कह्यां
॥ यतः ॥ वयनंगे गुरुदोसो, थोवस्सवि पालणं गुणकरिय ॥ गुरुलाघ वं च नेयं, धम्ममि अय आगारा ॥ १ ॥ इति पंचाशकसूत्रे॥ते माटें स वथा व्रतनंग नहींज करूं. एवो तेनो हन जोश्ने माता, पिता तथा राजा प्रमुख वडेरा लोको कहेवालाग्या के, तुं ए औषध कर के जेथी घणा का लना रोगनी समाधि थशे तो पड़ी नीरोगी शरीरथी घणा प्रकारना धर्म कार्य करीश, अने व्रतनंग थशे तेनुं प्रायश्चित्त लेंजे. तेवारें ब्राह्मण बो त्यो ॥ यतः ॥ जइ जीवियस्स कस्स, कारणे हण जीव कोडी ॥ ता की सासयनावं, तमिबपडिवएकहवि ॥१॥ माटे जो एम करवाथी लान थतो होय तो सनत्कुमार नामा चोथो चक्रवर्ती हतो, तेणें शा मा टें औषध कयुं नहीं? पण तेणें एQज विचाखु जे आ रणीयुं आव्यु ले तेनो रण थापी समजावीने उठाडी मूकीयें ? तों रूडं थाय. तेम मुझने पण ए रोग वेदवाथी पूर्वस्त कर्म क्ष्य थाय , माटे सर्वथा सावद्य न करूं. पण रीश करी हांकी काहाढीये, तो माटु लागे, ते माटें ए कर्मनुं रुण आपी दश्यें, तो रूंडं देखाय. एम कह्या नंतर वली पण देवोयें घ पोये चलाववा ममियो पण सर्वथा रंचमात्र चलाय मान थयो नहीं. तेवारें देवो प्रगट थ पगे लागी कहेवा लाग्या के, धन्य ने तुमने अने ध न्य ने तहारा दृढधर्मने, जेवीमहाराजें तहारी प्रशंसा कीधी तेवोज तुं बो. एवं कही तेना शरीरसंबंधी सर्व रोग मटाडी तेना घरने विषे रत्ननी राष्टिकरी देवता पोताने स्थानकें गया. नगरमांहे श्रीजिनधर्मनी प्रशंसा