________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी
१४॥ मने इजा होय, ते लावी यापे. ते जोईने गुरुने आश्चर्य थाय. तेथी पूले के, मारी बाप्रमाणेज तुने क्रिया करवान केम सूके ले ? त्यारे ते सा ध्वी कहे के जे जेनी सदैव सेवा करे, ते तेनी प्रकृति स्वनाव जाणी लिये जे. एक समयने विपे मेघ, सृष्टि करतां बतां ते साध्वीयें गुरुनी हा ने अनुकूल बाहार आणी आप्यो. गुरुयें पूज्युं के, वर्षा उतां केम
आहार आण्यो ? साध्वीयें कह्यु के, स्वामी ! अचित्त अपकायना मार्गे हीमतां आहार मल्यो, ते पाण्यो . ए निर्दोष बे. गुरुयें पूज्युं के, अचि त अपकायनो मार्ग तें केम जाण्यो ? साध्वीयें कह्यु के, आपना प्रसादें करी जाण्यो. गुरुयें कर्तुं कांई ज्ञान ? साध्वीयें कह्यु, आपना प्रसादें. गु रुयें पूब्युं, प्रतिपाति के अप्रतिपाति ? साध्वीयें कह्यु, अप्रतिपाति. गुरुयें पूज्युं, केवलझान? साध्वीयें कह्यु, आपना प्रसादें. त्यारे ते आचार्ये कह्यु के. में केवलीनी अाशातना करी. केम के केवली पासेंथी विनयवेयावच प्रमुख कराव्यां. एवी रीतें पोताने निंदवा लाग्या. घणी चिंता करवा ला ग्या. जे मने हजी केवलज्ञान उत्पन्न थयुं नथी. अने ए साध्वी धन्य ने, के एने थोडा कालमां केवलज्ञान ऊपy! एवो ते आचार्यना मननो आश य साध्वी केवलझानथी जाणीने कहेवा लागी के, हे गुरुजी ! आप खेद नहिं करो, आपने गंगानदी ऊतरतां केवलज्ञान ऊपजशे. हवे आचार्य गंगानदीना तीर ऊपर जई पेने पार कतरवामाटे एक नावमां बेठा, तेमां बीजा पण केटलाएक लोक बेठा हता, जे बाजु आचार्य बेला हता, ते बाजुयें एक मिथ्यादृष्टि देवांगना यावी नावने मूबाडवा लागी अने नाव मां पाणी जरावा लाग्युं,त्यारें लोकोयें ते आचार्यने त्यांथी कगाडीने बीजे काणे बेसाड्या. त्यारे ते ठेकाणे पाणी जरावा लाग्यु;अने ते ठेकाणेथी ना व बूडवा लाग्यु. एवी रीतें लोको जुदे जुदे ठेकाणे ते याचार्यने बेसाडे, ते ठेकाणें नाव बडवा लागे,एम थवा लाग्यु. तेथीलोकोयें आचार्यने कपाडीने पाणीमां नाखी दीधा. त्यारे पेली देवागनायें नीचे त्रिशूल धयुं. ते शरीर मां नोकायाथी त्रिशूल लोहीयें नराई गयु, तेथी अपकायनी विराधना थवा लागी. ते पापनी ते गुरुनिंदा करवा लाग्या. एटले मारा रुधिरथी अपकाय नी विराधना थाय ने ! तेथी ढुं हिंसक रूं .एवी रीतें जीवदयाना शुन अध्यवसायने लीधे पकश्रेणि आरोहीने अंतगड केवली थया. ते स