________________
१५० जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. मयें देवोयें केवल ज्ञाननो महोत्सव कस्यो. त्यां प्रयाग एवे नामें तीर्थ थयुं. ते लोकने कामित दानथकी ते तीर्थनो महिमा वध्यो. हवे पुष्पचू ला साध्वी पण अनुक्रमें वेदनीय, नाम, गोत्र अने आयु, ए चार कर्म क्ष्य करीने मोदें पहोती. एवी रीतें “सुमुणिय परमन जई जण निसेवा, ए सदहणानो बीजो नेद उक्त दृष्टांत सहित जाणवो.” । ___ हवे वावरम वळणं, ए सहहणानो त्रीजो नेद कहे जेः
॥ वावरम दसणाणं, निएहव हाबंद कुग्गह हयाणं ॥ नम्मग्गु वएसे हिं, बलावि मलिज ए सम्मं ॥ ११॥ अर्थः-मिथ्यात्वें करी व्यापन्न एट ले नष्ट,दर्शन अर्थात् मिथ्यात्वें करी व्याप्त ने सम्यक्त्व जेनुं तेने वावरम दं सण एटले व्यापनदर्शन कहिये. तेना धरनारा एवा निन्दव एटले जगवंत श्रीवीतराग देवनां वचनोना नापनार. यथाबंद एटले पोतानी इलायें प्रवर्ने, गुरुनी बाप्रमाणे चाले नहीं ते. एविषे श्रीप्रवचनसारोबार सू त्रमा कह्यु डे के, " पासबो उस्सन्नो, होइ कुसीलो तहेव संसत्तो॥ यह बंदोवि य एवं, अवंदपिका जिमयंमि" तेमां पासबाना वे प्रकार :- एक देशपासबो, बीजो सर्वपासबो, तेमां जे शय्यातर पिंम सामे आवेलो पिंम, नित्यपिंम तथा अयपिंम कारण विना लिये, ते देशथी पासबो कहेवाय. अने केवल लिंगधारी होय ते सर्वथी पासबो जाणवो.
नत्सनना पण बे प्रकार :- एक देशोत्सन्न बीजो सर्वोत्सन्न. तेमां "अावस्सय सनाए, पडिलेहण जाण निरक अनत्तहे॥ आगमणे निग्गम णे, हाणे निस्सीयण तुय?” नावार्थः-यावश्यक सद्यायादिक करे नहीं, अने जो करे तो अधिका उना करे. तेने देशथकी नस्सन्नो कहिये. अनेक तुबह कालनेविष पीढ फलग निःकारण वावरे, तथा स्थापनापि नोग वे, संथारो पाथस्यो राखे, तेने सर्वथकी सन्नो कहियें.
कुशीलीयाना त्रण प्रकार :- झानकुशील, दर्शनकुशील, तथा चारि त्रकुशील. तेमां जे “कालें विषये बहुमाणे” इत्यादिक आठ प्रकारे झा नाचार विराधे, तेने ज्ञानकुशीत कहिये, “निस्संकिय निकंखिय” इत्या दिक आठ प्रकारे दर्शनाचार जे विराधे, तेने दर्शन कुशील कहिये, अने “ पणिहाण जोगजुत्ता" इत्यादिक आउ चारित्राचार विराधे, तथा