________________
१.४८
जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो.
66
नेते याचार्यने धुं के एवा सुखनी प्राप्ति केम थाय ? प्राचार्यै कयुं के सांजलो:- कहणं नंते जीवा सुहं कम्मं बंधंति, गोयमा सम्महंस सु श्री सब मा वयण काय जोगेणं इंदिय निग्गहे कोह विजएणं धम्म सुकना प्रायरिय नवनायाणं साहु साहम्मियाण नत्तीए दारा सी ल तव जावल पनावणाए वेराग्गेणं निस्संगयाए संविभागेणं इच्चेए हिं दसहिं गणेहिं जीवा सुहं कम्मं बंधंति ” ए शुभ कर्म बंधयकी जी व स्वर्गनां या बांधे, काल करी स्वर्गे जाय. तथा एग दिवसंपि जी वो, पवऊ मुद्दाग प्रममणो ॥ जइवि न पावर मुरकं, अवस्स मालि होई. " एवी रीतें जीव स्वर्गनां सुख पामे बे. एवं सांजलीने पुष्पचूला कवा लागी के, स्वामी ! याप उपाश्रयनविषे पधारो दुं मारा धणीने समजावीने त्यां यावी दीक्षा लईश मारा धर्माचार्य आप बो, माटें मा रेापनी पासेंज दीक्षा लेवी बे. कयुं ने के, “सम्मत्तदायगाणं, डुप्पडि यारं नवे बहुसु ॥ सवगुण मेलियाहिवि, उवयार सहस्स कोडी हिं. " ए
कही गुरुने वांदीने उपाश्रयें विदाय करुया. पढी पुष्पचूल राजाने सारी रीतें समजावीने पुष्पचूला राणीयें तेज याचार्यनी कने महामहोत्सव सहित दीक्षा लीधी. अने राजाना आग्रहथी त्यांज गुरु रह्या. अन्यदा प्रस्तावें गल बार वर्षनो दुष्काल पडशे, एवं ज्ञानवडे जालीने ते आचार्य सर्व साधुने सुनिन्छ देशनेविषे विहार कराववा लाग्या, त्या रें पुष्पचला साध्वीयें कयुं के, सुखें करी समस्त यतिने देशांतरने विषे विहार करावो. हुं यापनुं वेयावच्च करीश. ते सांजली तथा लान जाएगी ने पडिवज्ज्युं पढी पुष्पचूला घणी नक्तियें करी सेवा प्रमुख करवा ला गी. प्रतिदिन मनोज्ञ याहार पाणी लावी आपे अने गुरुने सारी रीतें साचवे. यतः " पुमेहि चोइया पुरकडेहिं, सिरि जायलं नविय सत्ता ॥ गु समागमेसिनदा, देवयमिव पकुवासंति. "एम करतां सदैव गुरुनक्तिना अध्यवसायें करी ते पुष्पचूना साध्वी, गुन नावनायें करी पक श्रे लि पामी; अनुक्रमें केवल ज्ञान कपन्युं तो पण तेविषे गुरुने कांई न जणावतां प्रथमनी पठेंज गुरुनक्तिमां तत्पर रही. यतः " जो जस्स य जा रिसयं, पुर्वि नत्तिं कुतिन होइ ॥ सो तस्स तारिसियं, कुणेइ जानक इन नाणी.” ते साध्वी गुरुना मननो अभिप्राय जाणीने जे वस्तुनी ते