________________
श्री सम्यक्त्वसित्तरी.
१४३ अप्कायथी ते काय जीवो अधिक, ते कायथी वायुकाय जीवो अधिक, तथा वायुकाथी वनस्पतिकाय जीवो अधिक बे. एम जीवनुं अल्प तथा बहुत्व जाणवुं. एवी रीतें जीवादिक पदार्थो बधा पदो सायें विचारवा अ ने तेनो पुनः पुनः जे विचार करवो, तेने परमार्थ संस्तव कहियें ॥ ॥ हवे उपर जिनदास श्रावकनुं उदाहरण कहे बेः
॥ या जंबुद्दीपमांना जरत क्षेत्रमां एक मथुरा नामनी नगरी बे. तेमां जि नदास नामनो एक श्रावक हतो. ते शेठ श्रावकना एकवीशे गुणोयें क री संयुक्त हतो. ग्राम प्रमुख पाखीने दिवसें पौषध करवामां तत्पर रहेतो. ए शिवाय सर्व प्रकारें धर्मनो एवो तो रागी हतो के, जेवा श्री जगवती सू नेविषे तुंगीया नगरीना श्रावको वखाएया बे तेना जेवी योग्यता वालो हतो, तेवनी तुल्यना करनारो हतो. तेनी साधुदासी नामनी स्त्री हती, ते मां पण नामना जेवाज गुणो हता. अने तेवाज परिणामो पण हता. ते स्त्रीपुरुष बन्नेयें गुरुना मुखें बार व्रत उच्चारतां घरे चतुःपद बांध्याथी घ यो प्रारंभ थाय बे. तेथी तेनां पञ्चरकाण लीधां हतां. एवी रीतें शुद्ध स म्यक्त्वनुं मूल बार व्रत तेने पालतां बतां सुखें कालक्रमण करे बे. हवे तेने घेर प्रतिदिवस एक बाहिरणी, दहीं, दूध तथा घृत, देवाने श्रावती दती, तेनी साथ लेवड देवडनो संबंध थयो. कोइएक समयें ते या हिरीणीनी बोकरीना विवाहनो अवसर याव्या, त्यारें तेने घेर जिनदासें पापड, वडी, फाफडा, सेव, तथा खारां सालणां प्रमुख वस्तु मोकली दीधी.
वस्तु तेने विवाहमा घणी उपयोगमां यावी तेथी विवाह दीप्त थयो खने ते खानीरी पण मनमां घणी संतोषने पामी विवाह वीती गया पढ़ी पोतानी उपर थलो उपकार फेडवाने यर्थे कजला दूध जेवा त्रण त्रण वर्षा वाasi लईने जिनदासने न कलवा देतां प्रांगणामां आवी बांधी गइ. पडी ते अत्यंत उज्ज्वल खने गंगाजल जेवा निर्मल वाढडां जिनदास ना जोवामां याव्यां घने मनमां जाएयुं के, पेली हिरिणी प्रत्युपकार करवाने या बांधी गई बे. हवे एनुं करवुं शुं ! जो ए पशुउने पालुं, तो व्रत जंग था, ने जो मूकी देनं तो ए बेदु जीव हलादिकमां जोडाइने दुःखी थाय, तेनुं पाप मने लागे “ इतो व्याघ्र इतस्तटी " ए न्यायप्रमाणें मने
युं छे. त्या तेन । स्त्रीयें कयुं के, आपणो नियम जंग तो थाय के जो पो