________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
१३ए चरकाण फले पञ्चरकाणे किंफले संजम फले संजमे किंफले अणेहाय फले अणेहाय किं फले, तव फले, तवे किं फले वोदाण फले, वोदाणे किं फले अकिरियाफले, अकिरिया किं फला सिदि पङवसाण फला." माटें एवा यति जननी सेवा करवी.
हवे एवा यति जननी सेवा करवानी नावना केम उत्पन्न थाय? तेनो हेतु कहे (वावप्लवजाणं के०) विहानुं तथाकुदृष्टिनुं वर्जन एटले त्याग कस्याथी एवो नाव उत्पन्न थाय . एटले सम्यक्त्व तथा चारित्रथी भ्रष्ट थयेला एवा जे कुमत्यादिक ने तेने विणता कहीये, ते नो त्याग करवो. यतः “नहो देवायबो, वसही आसन्न असइ पुत्तोय ॥ गुरुदेवाय कुछो, निम्मा पंच परमत्ता." नावार्थः-एमनो संग करवाथी सम्यक्त्व मलिन थाय ने, माटें एनुं वर्जन करवू जोश्ये, जेम काजलना संगथी सारं उ ज्ज्वल वस्त्र पण कालु थाय, ते पाचुं टले नहीं तेम कुमत्यादिकनी सा थे व्यापार, सेठ वाणोत्तरी, विवाह, उजाणी, प्रमुख परिचय करवो नहीं, एकता साथै बेस नहीं, साथें जq बावq नही, तेनी साथे लेण देण. करवी नहिं इत्यादिक बीजो पण को प्रकारनो व्यवहार तेनी साथे क रवो नहिं. यउक्तं “त्यज उजेन संसर्ग, जज साधु समागमम्॥ कुरु पुण्य महोरात्रं, स्मर नित्य मनित्यताम् ॥ जावार्थः-उर्जनना संसर्गनो त्याग कर, साधुनो समागम कर, रात्रि दिवस पुण्य कर, अने सारासारनो विवेक कर. एटलाज कारणमाटें शास्त्रमा कयुं के, जे कुमत्यादिकनी धर्मकरणीनी प्रशंसा कस्याथी तेउनी वृद्धि कस्या जेवू थाय ने, अने तेउनी साथे परिचय कस्याथी तेउनी धर्म करणीनुं अनुमोदन कस्या जेवू थाय बे;माटे कोई प्रकारे तेउनो परिचयज न करवो. कडे जे के, “अंबस्सय निंबस्सय रुपहवि समागया मुनाइं॥ संसग्गीय विणतो. अंबो लिंबत्तणं पत्तो” जेम लींबडाना काडना संसर्गथी आंबानो विनाश थाय , ते म नरसी संगतिथी बुदिभ्रंश थाय जे. जेम कांजीथी दूध फाटीने विण सी जाय बे, पण कांजीमां काई वणसवुज नथी. केम के, ते तो प्रथमथी ज वणसेली . तेम नरशी संगतिथी साराने माघ लागे जे, पण नरसाने कांई थतुं नथी. केम के,ते तो प्रथमथीज नरसो होय . माटें चतुर लोको विचारी जो जो.