________________
१३० जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो.
आगलो सोनलनारो वांचनारो नव्यं प्राणी जेम समजे. तेवी रीतें कहुँ . एनो हेतु ए के, सांप्रतकालना मनुष्योनी घणा विस्तृत अर्थ ऊपर रु चि होती नथी; किंतु संदेप अर्थना सचिवाला घणा . तेउने जेवी रीतें पथ्यनी पढ़ें हितकारी थाय, तेवी रीतें नावार्थ हुँ कहुं बुं ॥ ॥
हवे एसडस नेदमांथीचार सदहणाने विवरी देखाडे :॥ परमब संथवो खलु, सुमुणिय परम जइ जण निसेवा ॥ वावस्मक दिहीण य, वळण मिह चनह सहहणं ॥ ७॥ अर्थः-प्रथम परमार्थसं स्तव, ते रहस्यार्थनो तत्त्वजूत जे अर्थ तेनुं ग्रहण करवं संस्तव परिचय करवो. प्रतिदिन तत्त्वज्ञाननो अन्यास करवो; तेना ऊपर प्रीति राखवी; तथा विरस अर्थनो त्याग करवो; अतत्त्वनो परिचय करवो नहीं. अने ते नी ऊपर रुचि पण राखवी नहीं एटले हंसना जेवी बुद्धि राखवी. जेम दीर अने नीर एकता थई गयेला होय तेमांथी नीर नाखी दश्ने हंस दीरनुं य हण करे बे; तेम असारने मूकीने सारनुं ग्रहण करवू. माटे हंसना जेवू थवू पण नूंम तथा कागडाना जेवू न थर्बु, केम के जूम तथा कागडानो एवो स्वनाव होय जे के, सार वस्तुनो त्याग करीने असार वस्तुनुं ग्रहण करे . तेम जे प्राणी श्रीवीतरागदेवने मूकीने सरागी देवनी पूजा प्रमु ख करे, तथा सुगुरु मूकीने कुगुरुनी सेवा करे, विनयमूल तथा दयामूल धर्म मूकीने अविनयमूल तथा हिंसामूल धर्मनोआदर करे, ते पुरुष जुम तथा कागडाना जेवा जाणवा. माटे तेवा न थतां हंसना जेतुं थवं.
हवे ते परमार्थ संस्तव केवी रीतें प्राप्त थाय? ते कहे :(सुमुणिय के० ) जला जाण्या ने (परमब के०) परमार्थ जेणे एवा जे (जजणनिसेवा के०) यतिजन तेनी निरंतर सेवा करवी यमुक्तं, “ते एं समएणं पासासव विजा मुणीपवरा थेरा जगवंतो नाइ संपन्ना कुल संपन्ना बलसंपन्ना रुवसंपन्ना चरित्तसंपन्ना लजासंपन्ना लाघवसंपन्ना 3 यसी तेअसी वच्चंसी जिअकोहा जियमाणा जियमाया जियलोहा जिय निदा जियइंदिया जियपरिसहा जीवियास मरण जय विमुक्का जावकुं तियावरण नूया विहरंति तहारुवाणं नंते समयाणं माहणाणं पकुवा समाणस्स किंफला पजुवासणा परमत्ता, गोयमा, सवणफला सेणं नंते सवणे किंफले नाण फले. नाणे किंफले विनाणे फले. विन्नाणे किंफले प