________________
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
१३५ पगे लागी. तेथे कयुं के “हेवधू ! पुत्रवती नव” एवो आशीर्वाद दीधो. सर्व लोकोने अति हर्ष थयो, जिनधर्मनो महिमा प्रगट थयो.
पड़ी ते विद्याधरीयोयें कुमरने सर्व वृत्तांत पूब्याथी तेणें अथथी ते इति सुधी सर्व वृत्तांत कही संनलाव्यु, तेथी ते कंचुकविषे कदाग्रह मू की दश्ने पोताने हाथे पद्मावतीने ते कंचुक पहेराव्यु. पनी राजा, राणी, कुमर तथा पद्मावती प्रमुख सर्व नगरमां गया. याचक लोकोने घणां दान दीधां. परिजन प्रमुख सर्व जनोने यथायोग्य पहेरामणी प्रमुख प्राप्यां. बन्ने विद्याधरीनयें पद्मावतीने बेन करी मानी. ते विद्याधरीयोने तेना लश्कर सहित केटलाएक दिवस सुधी राखी, सारी रीतें मिजमानी प्रमुख करीने जेम बेनने सासरे मोकलीये, तेम विदाय करी. पडी बारामनंदने वेतालने हाथे पेलुं सोनानुं पुतलुं मंगाव्युं. ते गुजमुहूर्ते गृहने विषे लावीने राख्यु, ने पेला वेतालने रजा आपी. हवे ते सोनाना पुतलानो उपयोग एवो कस्यो के, जिननुवन, जिनबिंब, बिंबप्रतिष्ठा, जीर्णोधार, साधु, साध्वी, श्रावक तथा श्राविका लाण चतुर्विध संघy पोषण, साधर्मिक वात्सल्य, प्रमुख श्रेष्ठ कार्यमा व्यनो खर्च कस्यो.
हवे को एक समयने विषे ते नगरनी बाहिर उद्यानमां ज्ञाननानु ना मना प्राचार्य यावी समवसस्या. तेनी उद्यान पालकें आवी वधामणी दीधी. तेने राजायें पोताना राज्य चिन्ह राखीने बाकीनां जे अंग ऊपर यानूषण पहेयां हतां,ते सर्व वधामणी देवा बद्दल आपी दीधां. पनी राजा, राणी, कुमर, तथा पद्मावती प्रमुख सर्व जन महा आमंबरथी वांदवा ग यां. पंचानिगम साचव्या, गुरुने वांदी करीने यथा स्थानकें बेग. याचा ये धर्मदेशना देवा मांमी. ते सांजलीने राजा अने राणी प्रतिबोधने पाम्यां यने महोटे बाबरें दीक्षा लीधी. बारामनंदनने राज्य दीधुं पली कुमार, पेला सोनाना पुतलाना योगथी जिनशासननी उन्नति करवा लाग्यो.
एकदा समयें पद्मावतीयें स्वप्नमां पूर्ण कलशदीतो. ते वृत्तांत धारामनंद नने तेणें कयुं. त्यारें तेणे कयुं के हे चतुरा ! तुने पुण्यवान पुत्र थशे. अ नुक्रमें दिन पूरा थयाथी पुत्रनो जन्म थयो. ते समयें जन्ममहोत्सव कस्यो. अने तेनुं नाम पूर्णकलश राख्युं. वली कोइएक समयें आरामनंदनना सम्यक्त्वनी परीक्षा लेवाने अर्थे कोइएक देवांगनायें पूर्णकलशना अंगमा