________________
सिंदूर प्रकरः
६५
•
धान थाय बे. तथा (धं के० ) जे संघने ( पावचतया के ० ) पवित्रपणायें करीने (तीर्थ के० ) तीर्थनूत एवाने ( कथयंति के०) कहे बे. तथा ( येन के० ) जे संघनी संघातें ( समः के० ) समान, ( अन्यः के० ) बीजो कोइ ( नास्ति ० ) नयी वली ( यस्तै के०) जे संघने ( तीर्थपतिः ० ) तीर्थकर पोते ( नमस्यति कें०) नमस्कार करे बे. एटले व्याख्या नावसरने विषे "नमोतिबस्स” एवं जणे बे. तथा . ( यस्मात् के० ) जे संघकी ( सतां के०) सनोनुं ( ( गुनं के० ) कल्याण ( जायते के० ) उत्पन्न थाय बे. (च के०) वली ( यस्य के० ) जे संघनी ( स्फूर्त्तिः के० ) महिमा ( रा ० ) उत्कृष्ट वर्ते बे. वली ( यस्मिन् के० ) जे संघने विषे (गुणाः के०) गांनीर्य, धैर्य, औदार्यादिक मूलोत्तर गुणो (वसंत के ० ) वसे बे. या श्लोकमा सात विनक्तिनो अनुक्रमें समावेश करेलवे बे. ते जेम के यारं
मां (य) ए पद लइने ( यस्मिन् ) ए पद पर्यंत जोइ जेवुं. माटे ए प्र सा जांलीने हे नव्यप्राणीयो ! मतमां विवेक लावीने श्रीसंघनी पूजा न क्ति करवी; ते पूजा भक्ति करनारने जे पुण्य । इत्यादि पूर्ववत् जावं ॥ २२ ॥ टीका :- यः संसारेति ॥ जो नव्याः ! नवद्भिः सः श्री चतुर्विधसंघो तां "पूज्यतां । सः कः ? यः संघः संसार निरासलालसमतिः सन् सं सारस्य निरासे निराकरणे त्याने लालसां इवा यस्यासा. ईदृशी मतिर्बुद्धि
यस ईदृशः सन् मुक्त्यर्थ मुक्तिसाधनार्थ उत्तिष्ठते सावधानोजवति । पुनर्य संघ पावनतया पवित्रत्वेन तीर्थभूतं कथयंति, पुनर्येन संघेन समः सह शोऽन्यः कोऽपि नास्ति । पुनर्यस्मै संघाय तीर्थपतिः तीर्थकरः स्वयं नम स्यति नमस्कारं करोति । व्याख्यानावसरे नमोतिबस्से तिनणनात् । पुनर्य स्मात् संघात् सतां सकनानां शुनं कल्याणं जायते उत्पद्यते । पुनर्यस्य सं घस्य स्फूर्त्तिर्महिमा परा वकृष्टा वर्त्तते । पुनर्यस्मिन् संघे गुणा गां नियेधैयदा र्यादयः मूजगुणोत्तरगुणाश्च वसंति तिष्ठति । एवं ज्ञात्वा जो नव्यप्राणिन् ! मन सि विवेकमानीय श्री संघस्य पूजा नक्तिश्च प्रकर्त्तव्या । कुर्व्वतां च सतां ॥ २२ ॥ जाषाकाव्यः - वृत्त उपर प्रमाणें ॥ जे संसार नोंग यासा तजि, गनत मुकति पंथी दौर ॥ जाकी सेव करत सुख उपजत, जिन समान उत्तम नहि और ॥ इंशादिक जाके पद वंदत, जो जंगम तीरथ सुचि ठौर ॥ जाने नितं नि वास सुख संपति, सो सिरि संघ जगत सिर मोर ॥ २२ ॥
९