________________
४५.
सिंदूरप्रकरः . केन पुरुषेण स एव गुरुः सेव्यः । कः सः? यः अवद्यमुक्ते पापवर्जिते सत्ये पथि धर्ममार्गे स्वयं प्रवर्त्तते प्रचलति । च पुनः अन्यजनं अन्यलोकं शुक्ष्मार्गे प्रवर्तयति । गुरुर्निःस्टहः परिग्रहादिवांबारहितः सन पुन यः स्वयं संसार समुई तरन् सन् परं अन्यं . तारयितुं दमः समर्थः ॥ गृणाति कथयति तत्त्वमिति गुरुः तत्त्वोपदेशकः शुक्ष्प्ररूपकश्त्यर्थः ॥ यतः ॥ हीणस्स वि सुम परू, वगस्स नाणाहियस्त्र कायव्वं ॥ जणचित्नग्गहणवं, करंति लिंगा विसेसं तु ॥ १ ॥ अन्यच्च ।। दस जो नहो, दंसण नहस्स नजि नि वाणं ॥ सिऊंति चरण रहिया, दसण रहिया नसिऊंति ॥ १२ ॥ अतः कारणात् यः शुक्ष्प्ररूपकः जिनाझाराधकः स गुरुः सेव्यः नतु जमाव्या दयः कुगुरवः सेव्याः। अहाहदाः उत्सूत्रप्ररूपकाः स्वमतिकल्पितमतक रिः.जिनाझाविराधकाः मायाविनस्ते तु कुगुरवः ॥ एवं नो नव्यप्राणिन! इति ज्ञात्वा मनसि विवेकमानीय सुक्ष्प्ररूपकोजिनाझाराधकोगुरुः सेव्यः॥ सेव्यमानानां यत् पुण्य मुत्पद्यते . तत्पुण्यप्रसादात् नत्तरोत्तरमांगलि क्यमाला विस्तरंतु ॥ १३॥
जाषाकाव्यः-आनानक बंद ॥ पाप पंथ परहरहि,धर दि गुन पंथ मग ॥ पर उपंगार निमित्त, वखानहि मोख मग ॥ सदा अवंलित चित्त जु, तारन तरन जग ॥ ऐसे गुरुंकों सेवत, नागहिं फर्म खग॥१३॥
वली फरीने पण गुरुसेवानुं फल कहै ले. ॥मालिनीटत्तम्॥ विदलयति कुबोधं बोधयत्यागमार्थम्,सुग तिकुगतिमाग्र्गों पुण्यंपापे व्यनक्ति ॥ अवगमयति कृत्याकृत्य नेदं गुरुयो, जवजलनिधिपोतस्तं विना नास्ति कश्चित्॥१४॥
अर्थः-हे नव्यजनो ! (तं विना के० ) ते गुरु विना बीजों (कश्चित् के० ) को पण, (जवजलनिधि के०) संसाररूप जे समुह तेने विषे (पो तः के०) नावसमान (नास्ति के० ) नथी. अर्थात् संसारसमुह तरवामां नावसमान गुरु विना बीजो कोइ नथी. ते गुरु कहेवा वे ? तो के (यः के०) जे (गुरुः के०) गुरु, (कुबोधं के०) कुत्सित बौध ते कुत्सितझान जे मिथ्यात्व, तेने (विदलयति के०) विशेषे करी नाश करे . वली जे गुरु (आगमा थै के०) सिद्धांतोना अर्थने (बोधयति के०) जणावे . तथा जे गुरु