________________
'सिंदूरप्रकरः.
२७
आकरो रागातुर थइने तिहांज रह्यो. तेने कोक व्यवहारीवे मानत्रंश करी काढयो. त्यांची निकली परदेश नमवालाग्यो.अनेक पृथ्वीना विनोद देखतो थको कोश्क. गामें मठमांहे जइ सूतो, सिहां स्वप्नमां चश्माने पोताना मु खमा पेसतो देखी जाग्यो, ते सममें तेज़ मनमां एक कापडीये एटल्ने को गुंसांश्ने चेले पण एकुंज स्वप्न दातुं. पी जागीने ते स्वप्नो विचार पोताना गुरु गुंसांपासें जलवा.लाग्यो, तेवारें गुंसांश्यें कह्यु के बाज तुंघृत खांम सहित.रोटलों पामीश! एई.जाणी मध्यान्ह समये ते निदामाटे गयो, तिहां कोक दातार पुरुषे घृत खांम सहित रोटला आप्या, तेल चालतो थयोअने मनमा प्रमोद पाम्यो. हवे मूलदेव तो शास्त्रनो जाण ठे माटे मम्यकी निकली फलफलादिक लइ स्वप्नपाठक आगल मूकी स्वप्न नो विचार पूख्यो. तेवारे पाठक बोल्यो के तमोने महोटुं राज्य मलशे ? ते ने तहत मानीने नगरमांहे निदा पामी कल्माषे करी मासोपवासी सा धुने पारंणुं कराव्यु. ते साधुनी नक्तिना प्रनावथी देवतातुष्टमान.थबोल्यो के हे मूलदेव! तुं एके वचनें जे विचारमा आवे, ते माग. तेवारें मूलदेव बोल्यों के दें स्वामी! हजार हस्ती बंधाय एवं राज्य देवदत्ता गणिका स हित पो. देवता बोटयो के एं सर्व तमें पामशो. तेवरि पनी सातमे दिवसें कोइक नगरें गयो, तिहां अपुत्रीयो राजा मरण :पाम्यो. ते नगरना लो कोयें राजानुं मृतकार्य करी राज्यना अधिकारी पंचने मेलवी पंचदिव्य प्रगट करी मूलदेवने राज्य आंप्यु. ए वात गुंसांना चेलायें सांजली तेवारें पश्चात्ताप करवा मांमयो जे अरे हुँ निर्बुदि मने स्वप्न साधुं ते फोकट हास्युं. पली वारंवार जश् तिहांज सुवे पण स्वप्न देखे नही. कदा चित् दैवयोगें वली ते कापडी. स्वप्न पण देखे, परंतु मनुष्यनवथी भ्रष्ट थयो ते फरी मनुष्यनव पामे नही ॥ इति षष्ठ स्वप्नदृष्टांतः ॥६॥ ___ हवे सातमो चकनो दृष्टांत कहे जे. इंइपुर नगरें इंदत्त राजा ने, तेने बावीश राणीयोना श्रीमाल प्रमुख बावीश पुत्रो बे, सर्व ते बहोंतेर कलामां प्रवीण जे, सर्व सौजाश्यना निधान ने, एकदा वली रा जायें मंत्रीनी पुत्रीने परणी. पाउलथी कर्मयोंगें ते मंत्रीनी पुत्रीने अने राजाने क्षेष थयो, तेथी राजायें तेने त्यागी दीधी, पिताने घेर जई रही. एम करतां घणा दिवस वीत्या, तेवारें एक दिवस राजायें बाहिर जातां ते