________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. स्त्रीने गोंखें बेठी दीनी, ते दिवसें ते ऋतुस्नानवाली के.राजायें तेने साक्षात् रतिसमान देखी पोताना मानसोने पूयु के अरे ! ए स्त्री ते कोण जे? तेवारें एक सुनटें कहुं हे स्वामी ! ए मंत्रीनी पुत्री तमारी राणी , तेवारें राजा ते रात्रं तिहांज रह्यो. पनी नारययोगें कोक- पुर्ण्यवंत जीव तेने नदरें आवी उपनो. प्रातःकालें पुत्रीयें पिता आगल सर्व समाचार कह्या. तेवारें मंत्री ते दिवस, वेला, संकेत, इत्यादि सर्व यादी कागलें लखी राखी अने पूर्ण दिवस थये पुत्र जन्म्यो, तेनुं नाम सुरेंइदत्त दीg. पनी नऊल पक्ष्मां जेम चं इमा हर्ष उपजावे, तेम. हर्ष उपजावतो कमें कमें वर्धतो गयो. हवे तेज दिवसें मंत्रीनी दासीयें चार पुत्र प्रसव्या, तेनां नाम कहे . एक अग्नि कर, बीजो पर्वतक, त्रीजो बदुल, चोयो सागर अने पांचमो तेवी साथें सुरेंइदत्त, ए पांचे मली एकज उपाध्याय पासें जणवा लाग्या, तिहां प्रधाने सुरेंदत्तने नणाववा माटे कलाचार्यने सारी रातें ननामण दीधी, ते न परथी कलाचार्य पण घणी मेहेनत करीने नणाव्यो, दासीना 'चारे पुत्र विघ्न करे, पण सुरेंइदत्त विद्यान्यासज करतो रहे. वली राजाना बीजा जे बावीश पुत्रो , ते पण तेज नीशालमांजणे जे, परंतु ते राजमद यौवन मदें करीने उनंत थका गुरुनी साहामा वांकुं बोले, तेवारें कलाचार्य तैमने शीख आपे, तो रुदन करता मा दापनी बागल जाय. अने प्रधान तो अ ध्यापकने एज जलामा करे, के पुत्रने ताडना तर्जना करीने पण जगाच जो. तेथी उपाध्याय पण तेने खांतें करी विशेष जणावे, शास्त्रकला, राधा वेध प्रमुख सर्वकलाउ शीखी दुशीयार यो, नेवारें अध्यापकें सुरेंदत्त कुमरने लावीने प्रधानने सोंप्यो, प्रधाने पण अध्यापकने . सारीखतें दान दक्ष संतोषीने विसर्जन कस्यो. . . . .
एवाअक्सरे मधुरानगरीयें जितशत्रुराजानी निवृत्ति नामें पुत्री बे, ते तरुण अवस्थाने प्राप्त थर, तेवारें मातायें सर्व शणगार पहेरावी तेना बाप पासें मोकली, पितायें तेनी सुरत देखी ए कन्या स्वयंवरने योग्य ने. एम चिंतवीने कयुं के हे पुत्रि! मतमानता जरतारने तमें वरो. पुत्री बोली हे पिताजी ! जे राधावेध साधे,तेने ढुं व ! कुमरीनी एवी प्रतिज्ञा जाणी राजाय वाम गम दूत मोकली कहेवराव्युं. अने इंदत्तने घणापुत्र ने माटे तेने तेडवा सारु प्रधान मोकल्यो, तेणे जर राजाने वीनव्यो के स्वामी!