________________
२२
जैनकथा रत्नकोष नाग पदेजो.
तां विचावा लाग्यो जे मने तो राज्य मलवानुं नथी, माटे हुं प्रधानज थाइश ! पण कोई राजयोग्य कुमर जीवं एम चिंतंवतो मयूरपोषकने गामें गयो. यावत् निकानिमित् तेने घेर गयो, ते अवसरें मयूरपोषकनी दीक ने गर्जने योगें चंडमा पीवानी दोहोलो उपन, पण कोई पूरी शके नही तेना बापें चाणाक्यने परदेशी जाली पूढयुं तेवरें चाणाक्य बोल्यो के ए पुत्र जन्मतांज जो मुफते खापो तो ई. दोहोनो पूर्ण करूं. बायें ते वात कबूल करी तेवारें चाणाक्यें पोतानी मतियें करी विड्युक्त नुं घर कराव्युं ते उपर एक पुरुष as पूरना माटे बानो चढ़ाव्यो. पती विशालथाल डुग्धमि श्रीप्रमुख परमान्नें जरी ते घरमां जिहां चंइमानो उद्योत बे, तिहां मूक्यो तेमां चंडमानुं प्रतिबिंब बे. माटें बायें दीकरीने तेडीने कयुं के व्हे पुत्रि ! ए चंदमा बे तेनुं तमें पान करो. तेवारें ते पुत्रीयें परमान्न पीवा मांग तेम तेम उपर रहेला पुरुष ले बिड् पण पूरवा मांमधुं, जेवारें संपूर्ण पान करी जीधुं. तेवा बि पण पूरी नाख्युं, घरमां अंधकार थयो. एम करीचं मानो दोहोलो पूरी कराव्यो. पूर्ण मासें पुत्र जन्म थयो, तेनुं नाम चंद्रगुप्त, पाड्युं.
(
•
वे गुप्त तहां मूकी चाणाक्य पोतें सुवविद्या साधवां जणी देशांतरें नमवा लाग्यो, सुवर्णसिद्धि करवानी विद्या पामीने चाणाक्य बार वर्षे पाढो तेज गामें मी. तेवारें चंद्रगुप्तने बोकरा साथें रमतो दीवो. तिहां चंद्रगुप्त पोतें राजा थयो बे, कोइक बोकराने प्रधान करो बे, केटला एकने खिजमतदार सेवक करया बे, एवी देखी चाणाक्य हर्षवंत थयो बोक .राने याशीष यापी कहेका लाग्यो के, हे राजा! श्रमने कांइक दान प्रापो, चं. इगुप्तें कयुं जान तमोने पांच गाम दीधांः एम कही नमस्कार की धो. वली लोकोनी. गाय जंती देखी चंद्रगुप्तें कह्युं के ए गाय पण तमें ल्यो. चाणा क्युं के ए पारक े ते केम लेवाय ! चंदगुप्तें कह्युं "वीरनोज्या वसुंधरा " एवचन सांजली विस्मित थको चाणाक्य पूढवा लाग्यो या बालक कहेनो बे ? तारें बीजा बोल्या ए परिव्राजकनो पुत्र बे. तें सांजली चाणाक्यें कहां, के हे व स! याव तुने राज्य देवरावं. तेवारें चंदगुप्त उठीने चाणाक्यने पगे लाग्यो
4
•
ने बेहुजण देशांतरे चाव्या. पढी धातुर्वादादिकने योगें सुवर्णसिद्धिकरी ह स्ती, तुरंगम, गज पायदलादिक सर्व सैन्य एकतुं करी, लइने पामलीपुर नगरें