Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 35

सिंदूरप्रकरः घेरो नाख्यो. नंद राजा पण युद्ध करवा साहामो याव्यो, पुंछ करतां देव योगें चाणाक्यतुं सैन्य नाग्यु. तेवारे ते चाणाक्य, चंगुप्तने साथें लइ जी वतो नाठो. पाउलथी नंद राजायें चाणाक्यने मारवा माटें केटलाएक घो डेसवार मोकल्या अने नंदराजा पाडो घेर व्यो. हवे ते सवारो दोडता दोडता चाणाक्यनी नजीक याव्या. ते जो चाणाक्ये चंगुप्तने कडं के हे वत्स! तुं नाशीने सरोवरमा प्रवेश. कर. ते तेमज कीg अने चाणा क्य पोते ते सरोवरने कांते योगीथ ध्यान धरवा बेतो. एवामां असवा र आवी चाणाक्यने पूबवा लाग्या. स्वामी! तमे इहां बे स्वरूपवंत यौवन वय पुरुषो जाता दीठा? चाणाक्य ध्याननंगना नयनो मोल घालीने संज्ञा थी सरोवरमा रहेलो चंगुप्त देखाड्यो. तेने काढवा माटें असवारें हथीया र धरती पर राख्या अने पोते पाणीमा प्रवेश करवा सांमयो. एटलामां चा शाक्ये उतावलथी उठी लघुलाघवी कलायें करी तेहज हथीयारथी तेनुं मस्तक कापी नारव्यु, पडी चंगुप्तने.पाएगीमाथी कादाढी अश्वत्तथा हथो यार लइ बेतु मार्ग चालता थया. तेवारें रस्तामां चंगुप्तने चाणाक्यें क झुं के हे वत्स ! में तुमने पाणीमां-बताव्यो ते वखतें तुमने महारी उपर ष नपन्यो के केम? ते कहे. तेवारें चंगुप्ते कयुं के इंतो एम समज्यो के जे तमें कयुं दशे, ते गुणने वास्तेज कह्यु हशे. .
वली पागल जतां नंदराजानो बोजो असवार श्रावतो देखी फरी चा वाक्ये ते चंगुप्तने तलावमांप्रवेश कराव्यो अने त्यां को धोबी वस्त्र धोतो हतो तेने चाणाक्ये कयुं हे रजक! राजा रीसाणो ने ते लोकोने मारतो आवे , माटे जीवितव्य बांडगे तो पाहींथी नाशीजालं. रजकें पण उघा डे खड़े असवार थावतो दीठो, ते जोर धोबी नाशी गयो. पालथी चा पाक्य ते धोबीनां वस्त्र धोवा लाग्यो. तेने असवारें आवी. पूर्वनी पेठे पू ब्युं, तेने पण चाणाक्ये तेमज पूर्वोक्त बुद्रियें करी मारी नाख्यो.
फरी बेहु जण तिहाथी पागल चाल्या. संध्या समय एक गामें गया, तिहां एक मोशीने घेर ज बेग एटलाम ते मोशीनो पुत्र व्यालु करवा बेगे तेने मोशीये उनी राब पीरशी , तेमां ते बोकरे उतावलें वचमां हाथ घाल्यो, तेवारें मोशीयें कयुं के दामो, रे पुत्र दामो. तुं पण चाणाक्यनी पेठे मूर्ख को थयो बो? ते सांजली चाणाक्ये मोशीने पूज्यु के माताजी !