________________
२० . जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. ने तेने रस्तायां हिला जूनां त्रूटेला फाटेलां खासडोंनी माला वलगाडी ते वांसडाने पकडी राजमार्गे उना रहो. जेवारें राजानी स्वारी निकलशे, ते वारें तेना उपर दृष्टि पडवाथी बनिनव आश्चर्य देखी राजा पूग करशे, ते वखत तुं भाशीर्वाद आपजे, ब्राह्मण पण तेज उपाय करी राजाने मल्यो. राजायें दीठो तेवार तस्त लिखी तुष्टान प्रश्न कहेवा लाग्यो के हे विप्र ! माग माग. जे मागे ते आपुं. ब्राह्मणे कयुं के स्वामी घेर ज म हारी स्त्रीने पूर्वी बाबु, राजायें कह्यु. शीघ्र पूबी बाव, ब्राह्मणे घेर आवी स्त्रीने पूयुं के हे प्रिये ! राजा संतुष्ट थयो . मा. हवे हुँ गुं मागं ? तेवारें स्त्रीय विचायुं जे ए गाम. गरास नगर मागशे तो पड़ी मुझने मानशे नही माटें एवं मगाईं के जेथी ए समतुल्य रहे. एवं चिंतवीन कहेवा लागी के आपणे ब्राह्मणजाति बैयें, माटे गाम नगरादिक मागणुं जो रा त्रिदिवस तेनी चिंतामां रहे, पडशे, घणा चाकर नफर राखवा पडशे. अने जो धनधान्य, मागलं, तो व्यापार चलाववो जोशे. व्याजें धंन आपq जोशे. इत्यादि संजाल राखवानी विटंबना करवी पडशे, माटे रा जाना ब खंम टथ्वीमा जेटला चूला . ते प्रत्येक चूला दी एक दिवस आपणा कुटुंबने नोजन मले, अने एक सोनामोर ददाणा मले. एवी मा गणी करो. ब्राह्मणे पहा स्त्रीना कह्या मुजब राजा पासें जश् याचना करी, तेवारें राजा बोल्यो के हैं निजाग्य ! पाबलबुद्धि ब्राह्मण! ढुं तुष्टमान थयो बतां या फरी जीख मागवानुं ते तें शुं माग्युं ? पण ब्राह्मणें तो स्त्रीना क हेवा प्रमाणेज राजाने कह्यु. हे महाराज ! जो तुमें तुष्टमानं थया तो एट लुंज आपो के जेथी हुँ रलीयायत थालं! तेवारें राजायें तेमज प्रमाण कीधुं. अने पदेला दिवसें चक्रवर्तीयें पोताने घेर जमाडीने एक सोना मोर दक्षणा यापी. पबी चक्रवर्तीनी १९२०००) अंतेरीने घेर जम्यो. पनी चक्रवर्तीना पुत्र पौत्रादिकने घेर जम्यो. पण जेवो स्वाद पहेले दिवसें च क्रवर्तीना घरनी रसंवतीनो हतो, तेवो स्वाद बीजा कोइना घरनी रसव तीनो थावे नही. तेथी तेज जमण संजाया करे अने मनमां विचारे के कोई रीतें फरी चक्रवर्तीने घरे जमवानी वारो आवे तो सारूं ! पण वारो आवे नही. ते वारो पण कदापि कोई देवांना सहायथी अथवा प्रबल