________________
सिंदूरप्रकरः
ए तर जणी चाव्या. केटलीएक नूमि उन्नंधी गया. ,एकदा वनमांहे कुंधरने तृषा लागी ते सारु मंत्रिपुत्रं पाणी लेवा गयो, ते घणी वार पर्यंत न श्राव्यो तेवारें तेने जोवा माटें कुंअर निकटयो, ते मार्गमां नूलो पज्यो तेवारें तृषायें पीज्यो थको एक एदनी नीचे जइ सुश् रह्यो. एवामां एक देशांतरी वटेमाणु को एक ब्राह्मण पाणीनुं पात्र लइ वृदनी यायें धावी विश्राम.लेवा बेतो. ब्रह्मदत्ते.तेनी पासेंथी पाणी माग्युं. ब्राह्मणे पा णी थाप्युं अवे वली पासें कांक फलादिक हंतां, ते खामने आयां, तेवारें ब्रह्मदत्ते कयुं के मुझने,जे वखत राज्य प्राप्त थयुं तमें सांजलो, ते वखत कपिलंपुर पाटणे आवजो. एम कही ब्राह्मणने विसो .
वलीसिहांथीकेटलेक कालें बेनातट नगर नणी जातां मार्गमां एक ब्राह्मण मल्योः तेनर सथवाराथी बार योजननी अटवी कुमरें उल्लंघन करी, जोजननी वेलायें ब्राह्मण पोतें एकलोज जम्यो पण कुमरने आयह मात्र न कीधो. तेम कुंअरे पण याचना कीधी नही. कारण के महांत पुरुष मर णांतें पण याचना करे नही. एम करतां अटवी उतरी प्रांतें. पहोता, ते वारें कुमरें कडं के हे ब्राह्मण ! तसारा पसायथीं दुं अटवी उतस्यो, माटें जेवारें मुंफने कांपिलपुरंगें राज्य प्राप्त थयु सांजली, तेवारे तरत आवजो. एम कही ब्रह्मदत्त बेनातट नगरें गयो. ब्राह्मण चिंतववा लाग्यो के जूठ एर्नु औदार्य धैर्य केहq ? अने महारुं रुपएपणु केहबुं जे? एम चिंतवतो स्वस्थानकें गयो. पबी केटलेक कालें जाग्ययोगें ब्रह्मदत्तने उ खंम 'पृथ्वीनुं राज्य मन्यु. चक्रवर्तीनी पदवी प्राप्त थइ. वरधनुमित्र पण यावी मल्यो, ते मने आपणा नगर नगी आवता जो चुलणीयें देहनो त्याग करयो. ब्रह्म दत्त पोताना पिताना राज्यपाटें बेठो. •
हवे जेणे पाणी पीवराव्युं हतुं ते ब्राह्मण पण ब्रह्मदत्तने राज्य मन्यु सांजली नगरमां याव्यो, तेणें राजाने मलवाना घणा उपाय करा पण दरिडीने राजानुं दर्शन थाय नही. एम व मास वही गेया पडी नगरमां को बुद्धिथी नपाय बतावनारांनी शोध करता एक बुदिना थापनारायें कडे के मने लाख सोना मोर ओपो तो हूं उपाय बतावं. तेने ब्राह्मणे कयुं जो मुझने राजानो मेलाप थशे, तो ढुं तुमने लाख सोनामोर था पीश. पनी बुबिना देवा वालायें कयुं के एक महोटो जबरजस्त वांस ल