________________
श्रीगौतमएडा अर्थसहित.
२३ए स नामें में. ते बालपणाथकीज महाअष्ट, धार, निर्दनी, पापी,जीवघातनो करनार . एकदा रात्रिनी वरखतें सर्वलोक सूता पड़ी ते गोत्रास पोताना हाथमां काती जश्ने गायोता मांमवामां आव्यो, तिहां केदलिएक गायोना पूंज, कान, नाक, होव, जीन, स्तन, उहाडा, पग प्रमुख अवयच बेदी ना रख्या. एवं पाप करी पांचशे वर्षतुं आयु पाली मरण पामीने वीजी नरकने विषे जनारंकीपणे कपनो । उक्तंच॥ दोहो ॥ घोडा बलद समारीया,की धा जीव विणास ॥ पुण्यविहूणा जीव ते,पामे नरकनिवास ॥१॥ पड़ी ते गो त्रासनो जीव नरकना महा अघोर फुःख जोगवी तिहांथी मरण पामीने आ नगरमां सुमित्र शेवनी सुनश नामें वांजणी स्त्रीने घेर पुत्र पणे क़पनो जे. तेने जन्मतां वार उकरडा ऊपर नारखी दीधो. वली तिहाथी कपाडी लावीने उधित एवं नाम दीधुं : ते जेवारें महोटो थयो, तेवारें सुमित्रशेठ धन नपार्डवा माटे एने साथें से प्रवहणे चढयो. कर्मवशे संवर्तक वायरे करी प्रवहण नांग्युं. तिहां सुमित्रशेठ देवशरण थयो.अने उधितपुत्र घरे याव्यो. पिताना मरणनी वात- संनलावी तेथी सुनश शेवगणी पण शोक संताप करती मरण पामी पाबलथी बोकरो उराचारी पापीष्ट थयो. ते वात सानोयें जाणीने एने घरथी बाहिर काहाढी मूक्यो. गाममां फरतो साते दुर्व्यसन सेवन करे सर्व अनर्थन मूलरूप थयो: हमणां एणे राजा नी मानीती महारूपवंत, कलावान, सर्वदेशोनी नाषा जानारी एवी का मध्वजानामें वेश्या , तेनी साथें राजाने घणो स्नेहसंबंध थे, तैना घर मां प्रवेश करतो एनधितपुत्रने राजाना माणसोयें दोगे. तेवारें तेने बां धीने राजा आगल लाव्या. ते राजायें एने विडंबना करेली , ते विडंब ना करीने मारी नाखशे. मरीने वली पहेली नरकने विपे जश् नारकी पणे उपजशे.! तिहांथी मरीने नपुंसक थशे. एम घणा नव पर्यंत नपुंसक पणे कुःख वेगशे ! एम जाणी निलंबन कर्म न करQ. ए सातमा प्रश्नना उत्त र आश्रयी गोत्रासनी कथा कही ॥
हवे आवमी पहानो प्रत्त्युत्तर एक गाथायें करी कहे . ॥ गाया ॥ मारे नियमणो, परलो नेव मन्नए किंचि ॥ असंकि लिह कम्मो,अप्पासो नवे पुरिसो॥२॥ नावार्थः-जे निर्दय मन थको जीवने मारे,स्वर्ग मोद प्रमुख परलोकने किंचित्मात्र पण माने नही,अने