________________
२४० जैनकथा रत्नकोप नाग पहेलो. जे जीव अतिसंक्लिष्ट विरु६ कर्मोने आचरे, ते जीव, परनवें अल्पायुष्य वालो थाय ॥ १४ ॥ जेम उऊयणी नगरीयें समुदत्त शेठनी लार्या धा रिणी उराचारी हती, ते यज्ञदत्त नामा चाकरनी साथै आसक्त थइ थकी कर्मकरनी : साथें मतीने पोताना पुत्र शिवकुमरनो शेह, करवा चिंतव्यो ते सर्वने मराव्युं अने पोते.पण मरण पामी. आगल घणा नवें अल्पायु पाम्यु. माटें इहां शिवकुमार अने यज्ञदत्तनी कथा कहे जेः- - . __ उङयणी नगरीयें समुदत्तशेठ वसे . तेनी धारिणी नामा स्त्री ने, तेने शिवकुमार नामें पुत्र , अने यदत्त नामें कर्मकर दें. एकदा समु दत्त शेठने रोग उपनो तेथी ते मरण पाम्यो. पाउल तेना बेटायें मृत कार्य करयां. कर्मने नोगें धारिणी राणी पहेला यज्ञदत्तकमकरनी साथें लुब्ध थइ. जे नणी यौवनावस्थामां इंडियोने जीतबु माहार्लन जे. तेमां पण कामने जीतवो वली विशेष दोहिलो बे. पडी ते वात लोक विरु६ जाणीने शिवकुमार .तेने वारे, तो पण माता माने नहि..
एकदा धारिणीय यज्ञदत्तने एकांतें कह्यु के महारो पुत्र शिवकुमार रू. डो नथी माटें. जेम कुमुदिनीनो सूर्य विनाश करे ,अने कांठानो जेम न दोनो प्रवाह नाश करे , तथा वननो जेम दावानल नाश करे , तेम थापणो शिवकुमार विनाश करशे! तेथी प्रजन्नपणे एने मारी नाखवो जोयें. ते सनिली यज्ञदत्तै कडे के ए वात युक्त नथी केम के तहारो पुत्र ते महारी स्वामी जे. एना पसायथी आपणे बेदु सुखीयां बैयें. वली स्वा मी शेह करवो, ते. महापापनो हेतु ...
ते सांजली धारणी बोली के.एमां शेर्नु पाप ने ? जो ए जीवतो दशे, तो आपणने सुखनो अंतराय करशे ! इत्यादि वातो सांजली विषयांध यज्ञदत्ते पण शिवदत्तने मारवानी कबूलात आपी. हवे कपटें करी धार पीयें पोताना पुत्रने कयुं के हे वत्स ! कोइ पण हथीयार धारणकर नार पुरुषनो विश्वास करीश नही. एकदा प्रस्तावें कुमरने कहेवा लागी के गोवालिक लोको पापणा गोकुलनी रक्षा रूडी रीतें करतां नयी मानें तमें बेदु जण गायोनी रक्षा करवा जाउ,ते सांजली वेदु जण हाथमां ह थीयार लश्ने जंगलमां गया. बेदुजण आगल पाउल जाय , एक बीजा नो विश्वास करता नथी. नीचा उतरतां बाहडीमां, यज्ञदत्ते खग काढ्यु