________________
वीतरागस्तोत्र.
२०७
स्तुतेर्गोचरमागमत् ॥८॥ नावार्थ:- हो इति याश्वर्ये ! हे जगवन् स्वामी, एवा तने स्तुति करनांरो एवो जे ढुं, ते मारा स्तुतिविषयने विषे यावता हवा. ते तमें केहवो बे? तो के अत्यंत महानमध्ये पण महान् ने महात्मा एवा जे गुरुपुरुषो तेनी मध्ये पणं पूज्य हो ॥ ८॥ इत्येकादश' प्रकाशः ॥ ११ ॥ ॥ अथ वैराग्य स्तवनामा छारा प्रकाशः ॥
.
॥ पवन्यासादरैः पूर्व, तथा वैराग्यमाहरः ॥ यथेह जन्मन्याजन्म, तत्सा मीनावमागमत् ॥१॥ नावार्थ : हे नाथ ! तमें पूर्वजन्मने विषे उत्तम अन्यासना यादरें करीने तेवो वैराग्य संपादन करो बे, के जे या जन्मने विषे पण ते वैराग्य, तमारा जन्मदिवसथी मांमीने सहजधर्मने पाम्यो बे... ॥ श्रखहेतुषु वैराग्यं, न तथा नाथ निस्तुषम् || मोक्षोपायप्रवीणस्य, य या ते सुखहेतुषु ॥ २ ॥ नावार्थ :- हे नाथ! मोक्षोपायनूत जे संतोषा दिक साधनो, तेने विषे निपुण एवा जे तमें ते तमने दुःखहेतु जे इष्टवि योगादिक तेनेविषे तेवो अत्यंत निस्लुष वैराग्य नथी, ज़ेवो सुखहेतु जे इष्ट संयोगादिक, तेने विषे निस्तुप वैराग्य बे ? ॥ २ ॥
॥ विवेकशाणैर्वैराग्य, शस्त्रं शातं तथा त्वया ॥ यथा मोदेपि तत्सादा, दकुंठितपराक्रमम् ॥ ३ ॥ नावार्थ : हे नाथ! तमें विवेकरूप शस्त्रघर्षण यंत्रे करीने वैराग्यरूप शस्त्र एवं तीक्ष्ण कयुं बे, के जेवुं ते वैराग्यशस्त्र मो देपि तां मोने विषे पण अथवा शब्दबलें करी मूके थके पण, कुंठित बे पराक्रम जेनुं एवं बे ॥ ३ ॥
स्पष्टप
॥ यदा मरुन्नरेंश्री, स्त्वया नाथोपनुज्यते ॥ यत्र तत्र रतिर्नाम, वि रक्तत्वं तदापि ते ॥ ४ ॥ नावार्थ : हे नाथ ! तमें जे प्रस्तावने विषे ( मरुत् के० ) देव ने (नरें के० ) राजा, एनी लक्ष्मी उपनोग करा बे, ते प्रस्तावने विषे पण तमारी जे ते स्थजें रति, ते समाधि एवं नामें करीने वैरागपणुंज रहे बे ॥ ४ ॥
॥ नित्यं विरक्तकामेच्यो, यदा योगं प्रपद्यसे ॥ अलमेनिरिति प्राज्यं, त दा वैराग्यमस्ति ते ॥ ५ ॥ नावार्थ :- हे नाथ ! तमें जे समयें निरंतर म नो एव शब्दादिक विषयोथी विरक्त थका चारित्रयोगनो अंगीकार करो बो, ते समय तमारे ते विषयें करीने गुं ? अर्थात् कांहिं नहिं. एवो तमा रे विषे प्रति श्रेष्ठ वैराग्य रहेलो बे ॥ ५ ॥