________________
वीतरागस्तोत्र. कायनृतोपि च ॥ ७॥ नावार्थः-हवे जो सर्व पदार्थोनेविपे कर्तृत्व अने झातृत्व अंगीकार करेलु होय, सो ते अमोने मान्यज ले. कारण के जेन सर्वज्ञपुरुष , ते मुक्तिपदनेविपे रहेनारा अने देहधारी होइने विहार ना करनार पण २ ॥ ".
॥ सृष्टिवादकुहेवाक, मुन्मुच्येत्यप्रमाणकम् ॥ त्वबासने रमंते ते, येपां नाथ प्रसीदसि ॥॥ नावार्थ:-हे नाथ ! तमें जे जन नपर प्रसाद करो बो,तेज जन पूर्वोक्त रीतियें प्रत्यदादि प्रमाणरहित एवा जगत्ना कर्तृत्वा दि वादनो जे कुत्सित अनिलाप तेने तजीने तमाराशासनने विपे प्रीति धारण करे ने ॥ ७ ॥ इति सप्तम प्रकाशः ॥ ७ ॥ श्लोकसंख्या ॥ ५५ ॥
॥अथैकांतवादनिरासनामाऽष्टमप्रकाशः॥ ॥ सत्त्वस्यैकांतनित्यत्वे, कृतनाशाहतागमौ ॥ स्यातामेकांतनाशेपि, क तनाशाकृतागमौ ॥१॥ जावार्थः-अन्यना मतें एकांतवाद अने श्रीजिन नामतें स्याहाद, ए माटें एकांतवादना निराकरणमाटे कहे जे. (सत्त्वस्य के ) संपूर्ण घटपटादिक वस्तुने एकांतपणायें शाश्वत पणानो अंगीकार करे बते कुंनारादिकें करेला जे घटादिक तेना नाशनो प्रसंग आवे अने नित्यने करणत्वनो अयोग , माटे अकतनी प्राप्ति थाय, अने अकतनी प्राप्तिनो तो अनाव , ए माटे ए वात घटती नथी. ए मलीने आ वे दो पनो संजव , माटे एकांतनित्यपद पण बनतो नथी. तेमज सर्व वस्तु स्वरूप, अत्यंत दणिकत्वपण कृतनाश अने अरूतागम एनो प्रसंग आवे में माटे बनतुं नथी ॥१॥ ॥ए प्रमाणे अचेतन वस्तुस्वरूपनो निर्णय करीने हवे स
चेतन आत्मस्वरूपy कथन करे ले. ॥आत्मन्येकांतनित्ये स्या,न नोगः सुखःखयोः॥ एकांता नित्यरूपेपि, न जोगः सुखदुःखयोः ॥ २ ॥ नावार्थः-एकांतत्वें करीने नित्य एवा आत्माने विषे सुख बने मुःख एउनो नोग एटले विपाक थाय नही, तो एकनेज सुरखनो किंवा फुःखनो नोग थशे. कारण के, नित्यनुं एकरूपत्व ले. तेम वली एकांत नित्यरूपमां पण एकांतत्वें करीने अनित्य बतां पण या स्माने विषे सुखःखनो जोग थनार नहि. जे कारण माटें, जे समयें सु