________________
१७४ जैनकथा रत्नकोप नाग पहेलो.. मीयो मरण पामी तेज इनो ऐरावत हाथी थयो. ते हाथी मरण पामी घणो संसार परिचमणकरी सीताह नामें गुह्यक थयो. अने सौध मैं पण तिहाथी चवी हस्तिनागपुरें अश्वसेन राजाने घरे पुत्र पणे कप नो. मातायें चौद सुपन दी. जन्म्या पंढी सनत्कुमार नाम दीधुं. ते बी जना चश्मानी पेरें वधतो अनुक्रमें यौवनावस्था पाम्यो. अत्यंत रूपवा न सौनाग्यवान् थयो. तेनो महें। नामें कोई मित्र , तेनी' साथें अनेक प्रकारनी रमत क्रीडा करवा लाग्यो. .' ___ एकदा वसंतक्रीडा करवा माटें मित्रनी साथें उद्यानमां.गयो, ते अवस रें राजाने माटें अपूर्व अश्व कोइ परदेशथी नेट लइ आव्यो, ते अश्वने राजायें कुमरनी पासें वनमां मोकल्यो. कुमर पण ते घोडा उपर चढी घ णी वार घोडाने फेरव्यो पण जेवारे तेनी लगाम खेंची तेवारे ते घणोज दोड्यो, अने दणएकमांहे ते वन मूकीने आगल जतो रह्यो, ते समाचार अश्वसेन राजायें जाण्या. तेवारें सैन्य लश्ने तेने जोवा निकट्यो. सर्वत्र जोयो पण क्यांहि न मलवाथी राजा रुदन करतो.पाडो घेर आव्यो.
तेवारें प्रधान अावी राजाने नमस्कार करी आज्ञा मागीने देशांतर ज वा निकटयो. ते केटलेक दिवसें कौवेरी नगरीयें गयो, तिहां सरोवरनी पाल उपर बेसी वनफल खाइ पाणी पीधुं, एकदम बेठगे. एटलामा वेषु, वीणा, मृदंग, जनरी प्रमुखनो नाद सांजव्यो तेने अनुसार आगल जवा लाग्यो, आगल अनेक जनथी परवस्यो थको कुमरने वेठेलो दीतो, तेवारें प्रधाने आश्चर्य पामीने कुमरने नमस्कार कस्यो. आलिंगनथने वेदु जण म व्या, कुमरें पोताना असिनें बेसाड्यो. तदनंतर देमकुशल पूबयां.
पनी कुमरें चूसंझायें करी पोतानी नार्याने कर्यु, ते प्रधानप्रत्ये बोली के हे सत्पुरुष, तहारा मित्रने घोडायें वनमांहे अपहस्यो ते जेवारें वाग ढी ली मूकी तेवारें घोड़ो उनो.रह्यो अने तत्काल मरण पाम्यो तथा कुमर . मूर्खायें वृदनी बायानीचें पड्यो तेने वृदना अधिष्ठायंक देवतायें जल
आणी बांटयु. तेथी कुमर सावधान थ वनदेवता प्रत्ये पूबतो हवो के तमें कोण बो? तारे तेणें कह्यु केहूं वनाधिष्ठायिक देवता वं. खीर सम इना पाणीथी में तुमने सावधान कीधो, तेवारें कुमरें कडं के हे देव ! मु जने मानसरोवर देखाडो, तो तिहां दुं स्नान मकान करूं के जेथी सकल