________________
सिंदूरप्रकरः
१७३ हवे राजा पण ते स्त्री उपर मोह्यो थको वीजी सर्व स्त्रीयोने तृणप्राय जाणवा लाग्यो. पांचशे स्त्रीयो सर्व एमज वेसी रही, तेवारे ते स्त्रीयोयें कामण टुमणादिक प्रयोगथी विष्णु राणीने मारी नारखी. तेने मरण पामेली देखीने राजा तेने पगे वलगी रह्यो, पण मोहंदशाथी जूदो न थाय. तेनो पग मके नही. पनीको प्रपंचथी प्रधान ते राणीने अग्निसंस्कार करवाला गयो. पण जेवारें अमितीरें मूकी, तेवारें राजा राणीने अणदेखतो थको प्रधान प्रत्ये कहेवा लाग्यो के महारी वलनाने लाव. प्रधान पण राजाने तिहां लइ जश्ने राणीनुं कलेवर देखाडयुं. ते जो राजा मनमां वैराग्य पाम्यो अने विचायुं जे आ राणीना शरीरमा अत्यंत सुरनिगंध हतो, ते पुरनिगंध थयो ! तथा मुखकमल चंमा जेतुं हतुं ते शोपाश्ने नहिं तेवु थयुं ! अने नेत्र, बांदु, गलस्थल, इत्यादि अंग पूर्वं जे हता, ते सर्व बगडी गयां ! इत्यादि स्वरूप सर्व अनित्य आणी राणीने अमिसंस्कार करी दीक्षा लश्.उग्र तप तपीने त्रीजे देवलोकें देवता थयो..
तिहाथी चवी रत्नपुर नगरें जिनधर्मा नामें शेत थयो अने पूर्वलो नागदत्तशेत ते एक ब्राह्मणने घेर पुत्रपणे उपनो, तेनुं नाम अनिशर्मा पाड्यु, ते वृक्षावस्थायें संसार त्यागी त्रिदंकी तापस थयो, बे वे मासे पार| करे, ते अनेक देश भ्रमण करीने शिष्योना परिवार सहित एकदा प्र स्तावें फरी रत्नपुर नगरें आव्यो, तेने राजायें अत्याग्रह पूर्वक पारणुं करा ववा माटें निमंत्रणा करी, तेवारें तापसें पूर्वजन्मना वेरथी राजांने कह्यु के जो जिनधर्मी शेठ पोतानी पीठ उपर जोजन करावे, तो ढुं पारणुं करूं? एवी महारी बा . राजायें ते वात कबूल करी जिनधर्मीश्रेष्ठीने तेडी तेनी पुंठ मंमावी. तेनी नपर तापस चढी बेगो. अने त्रांबानुं नाजन पर मानथी नरी लाव्या, ते पण शेवनी पीठ उपर राव्यु. तापस जमवा बेगे पनी ऊष्ण अन्नना योगें शेठनो वांसो तप्यो, अने महावेदना थवा मांमी. तेवारें शेठे मनमां चिंतव्युं जे में जन्मांतरें ए रुपिने संताप्यो हशे, तेथी ए हमणां मने संताप करे , माटें कीधेलां कर्म नोगव्या विना कां बूटे नही ! हवे तापस जमी रह्या पडी नाजन उपाडयुं तो शेठना वांसा नी खाल नीकली पडी, महावेदनाक्रांत थ पोताने घेर अावी सर्व जीवा योनि खमावी अनशन व्रत लइ मरण पामी सौधर्मे थयो. अने त्रिदं