________________
सिंदूरप्रकरः
१७५ रोग निवारण थाय ! अने शीतल था! देवता तिहां लइ गयो, पनी कु मरें स्नान कीg. तृषा अने मार्गनो श्रम में हतो ते टाल्यो.
एवामां पूर्वजन्मना वैरी यदें दीठो, चिस्काल पर्यंत तेनी साथें युद्ध थयु. कुमरें तेने जीत्यो. वीक्षा देवतायें हर्पित थश्ने कुमर उपर फूलनी वृष्टि करी. तिहां नानुवेग विद्याधरनी आठ कन्यापरण्यो. पडी कुमरने ते विद्याधर वैताढ्य पवर्ते लश्गयो. तिहां पण घणी कन्याउनुं पाणिग्रहण कयुं. अने सुखथी तिहां रह्यो. जे माटें पुण्यवंत पुरुष ज्यां जाय त्यां सुख पामे.
एकदा ते वैरी यदें गृहमांथी उपाडीने वनमांहे मूकी दीधो. तिहांथी आगल चालतां एक मंदिर दीतुं. तेनी सातमी नूमियें चढयो, तेवार रु दन करती एवी एक कुमरी दीती. कुमरें तेने बोलावी पूज्यु के हे सुन गि! तुं रुदन शा माटें करे ? त्यारे कन्या बोली के अहो सुनग! सांकेत पुरपाटणे सुराष्ट्रराजा बे, तेनी सुनंदा नामें दुं पुत्री बु. वली जेवारें हूं यौवनावस्थाने.पामी, तेवारें महारा पितायें संकल्प कस्यो जे ए महारी पु त्री हुँ सनत्कुमारने परगावीश ! पण एक दिवसें कोईक विद्याधरें मने तिहाथी अपहरीने शहां बाणी . हवे. महारी शी गति थाशे ? कुमर बो व्यो, के तुंजय राखीश नही. सनत्कुमार ते ढुंज g. एवी वात करे , एट लामां ते कन्यानो हरण करनार विद्याधरं पण त्यांआंवी पहोतो,तेनुं अने कुमरनुं मांदोमांहे यु६ थयु. कुमर जीत्यो अने सुनंदानुं पाणिग्रहण क युं. वली जे विद्याधरने जीत्यो तेने पण प्रथम ऋषीश्वरें कहेलु हतुं ते न परथी पोतानी पुत्री कुमरने परणांवी, अनेक विद्या बापी ने वैताढ्य पर्वतें लइ गयो. तिहां श्रीशांतिनाथजीना अनेक बिंब वंदाव्यां. तिहाथी निकलीने अमें आज अाहीं तमोने मल्या बैयें..
इत्यादि वार्ता मंत्रीश्वर आगल कहीने पनी तिहाथी अंतेवर तथा मं त्री सहित चाव्या, ते हस्तिनागपुरें याव्या.. पुत्र आव्यो सांजलीने पिता घणोज प्रमोद पांम्यो. पड़ी पुत्रनो राज्याभिषेक करीने पितायें श्रीधर्मना थना शिष्यनी पासेंथी दीक्षा लीधी.
पाउल सनत्कुमार ब खंम पृथ्वी साधीने राज्य सुख जोगववा लाग्यो. इं३ धनद मारीनी साथै बत्र, चामर, मोकल्या. बे चामर, वे पावडी, एक मुकुट, बे देवष्य वस्त्र, बे कुंमल, नदत्रमाला, हार, सिंहासन, दे