________________
२५०
जैनकथा रत्नकोष नाग पदेलो. वली वे औषधियो पापी, तेमां एक औषधिना योगथी नवयौवनपणुं प्रा प्त थाय, ते सांजली अक्का बोली जो महारी ऊपर उपकार करी नवयौव नपणुं मने बकसो, तो मने सर्वनी उशीयाल, ताबेदारी टली जाय. तेने कुमरें तत्काल एक फूल सूंघाडयुं जेथी अक्का.तत्काल रासजी थ६ गई, तेनी उपर कुमर चढी वेठो अने हाथमां पूर्वोक्त दंम लइ ते रासनीने न गरमांहे सर्वत्र फेरववा लाग्यो. दमना. प्रहार, माथामां मारीने आकुल व्याकुल करी. ते जो सर्व गणिकाय एकत्र मनी राजा आगल जइ फरि याद करी.राजायें तरत कुमरने पकडवा माटें घणा शीपाश्यो मोकल्या, ते सर्वने दंझना योगथी कुमरें जीती लीधा, ते वात सेवकोयें जश्ने राजानी आगल कही, तेवारें राजायें पोतानुं सर्व सैन्य तेने पकडवा माटें मोकव्यु, तेने पण कुमरें जीती सीधुं. __ पड़ी राजायें अनुमानथी उलख्यो जे बा महारो नाइ ? तेवारें तेने जर पगें लाग्यो. ते जोइ सर्व लोकें जाण्यु जे या तो राजानो नाइले एम दीताथी सर्व हर्षवंत थया अने अक्काना कपटनी वात सर्व तेना मुखथी सांजली सदु कोइ कहेवा लाग्यां के था कूटणी अत्यंत लोन. करवा गइ तो रासनी थइ. पडी कुमरें गोटली तथा चांखडी प्रमुख जे कांई पोतानी वस्तु तेणे लीधेली हती, ते तेनी पासेंथी पानी लइ शिखामण आपी. रा सनी टाली दीधी अने स्वानाविक रूप करी दीg.
कुमरोयें केटलाक काल पर्यंत.तिहांज राज जोगव्यु. पनी पितायें ते डावीने बेहु पुत्रोने जुदा जुदा देशोनां राज्य आप्यां, ते वेदुनाइये सला हसंपथी जोगव्यां. बेहु ना साथें रह्या, वृक्षावस्थायें ज्ञानीना उपदेशथी वैराग्य पामी दीक्षा लश् आयु पूरण थये मरण पामी देवलोकें गया ॥ इति दान पूजाविषय अमरसेन वीरसेन कथा संपूर्ण ॥७॥
हवे तपनो उपदेश करे जे. शार्दूलविक्रीडितरत्तत्रयम् ॥ यत्पूर्वार्जितकर्मशैलकुलिशं यत्कामदावानल, ज्वालाजालजलं यज्यकरणग्रामाहिम त्रादरम् ॥ यत्प्रत्यूहतमःसमूहदिवसं यल्लब्धिलदमील ता, मूलं तविविधं यथाविधि तपः कुर्वीत वीतस्प्टदः॥॥