________________
४.
कथा रत्नकोष भाग पहेलो.
कांहीज नहि. एटले निर्गुणनो विस्तार करवाथी अपयशज थाय बे ॥२॥ ॥ टीका | अर्थ कविः सजन पुरुषान्प्रति स्वविज्ञप्तिमाह || संतइति ॥ सतना मम 'प्रसन्नमनसः संतु ममोपरि प्रसन्नचित्ताः नवंतु । किं विशिष्टाः संतः । वाचां कधिवाणीनां बिचारे सदसद्विचारे उद्यताः सावधानाः समीची नासमीचीनविचारज्ञाः यत् यस्मात् कारणात् ' यंत्रः पानीयं कमलानि सूते तेषां कमलानां परिमलमामोद वायको, 'विनवति विस्तारयति तह देनं ग्रंथमहं रचयिष्यामि परं विस्तारं सजानाः करिष्यति ॥ यतः ॥ प द्मा बोधयत्यर्कः काव्यानि कुरुते कविः ॥ तत्सौरनं ननस्वतः, संत स्तन्वंतु कुणान ॥ अथवा नया ममान्यर्थनया सतामग्रे प्रार्थनयां किं यपि तु न किमपि । कुतः । यासां ममवालीनां मध्ये गुणोऽस्ति तदा ते संतः स्वयमेव प्रथनं विस्तारं कर्त्तारः नविष्यति ॥ ययस्मिन: शास्त्रे कश्चि यो नविष्यति तदा संतः स्वयमेव अन्यर्थनां विनैव विस्तारं करिष्यति ॥ चेद्यदि व्यासां ममवालीनां मध्ये गुणो नास्ति तदा तेन प्रथनेन विस्तरेण किं न किमपि ॥ कथं जूतेन तेन प्रथनेन विस्तरणेन यशः प्रत्यर्थिना यशः प्रत्य र्थिशत्रुनूतं यत्तत् युशः प्रत्यर्थि तेन यशः प्रत्यर्थिना यशसो विनाशकैन निगुर्णस्य विस्तारणेन यशो नवतीत्यर्थेः ॥ २ ॥
:
नापाकाव्यः - जैसें कुभ्रंज सरोवर वासें, परिमल तासुं पौन परगासें ॥ त्यौं कवि जाहि अक्षर जोर, संत-सुजस प्रगटहिं चिदु र ॥ जो गुणवंत रसाल कवि, तौ जगमहिमा होइ ॥ जो कवि अक्षरगुन रहित, तौ व्यादरे न कोइ ॥ २ ॥ हवे करी ने सकल सुरासुरें सेवा जेमनी एवा जे श्रीवीतराग तेमना श्रागमना अनुसारें• नव्यजनना हितने माटे धर्मोपदेश कहे बे.. ॥ उपजातिवृत्तम् ॥ त्रिवर्गसंसाधनमंतरेण, पशोरिवायुर्विफलं न रस्य ॥ तंत्रापि धर्मं प्रवरं वदति, न तं विना यनवतोर्थकामौ ॥३॥
अर्थः- हे नव्यजंनो ! (त्रिवर्गसंसाधनं के०) धर्म, अर्थ अने काम, तेना साधननी ( अंतरे, के ० ) विना ( नरस्य के०) मनुष्यनुं (आयुः के० ) या युष्य (पशोरव के०) बागादिकनी पढें ( (विफलं के० ) निःफल जावं. अर्थात् धर्म, अर्थ, काम ने मोछ ए चार जे पुरुषार्थ तेमां हाल भरतखंममां मोद तो साधवाने शक्य नथी, ए कारण माटे शेष धर्म, अर्थ अने काम, ए त्रण