________________
२२1
वीरसेवामन्दिर-ग्रन्थमाला अन्तिम प्रशस्ति
कह सीहु ताहि गम्भंतमि कृतं कल्मष-वृक्षस्य शास्वं शस्त्रं सुधीमता
संभविउ कमलु जह सुर-सरंमि । सिंहेन सिंहभूतेन पाप-सामज-भंजन ॥१
जण वच्छलु सज्जण-जणिय हरिसु काम्यस्य काम्यं कमनीयवृत्त वृत्त कृतं कीर्तिमतां कवीनां ।
सुइवंतु तिविह वह-राय सरिसु ।
उप्पण्णु सहोयरु तासु अवर भग्येन सिंहेन कवित्वभाजां लाभाय तस्यात्र सदैव कीर्तिः २॥
नामेण सुहंकर गुणहं पवरु। सम्बण्हु सम्बदंसी भव-वण-दहणो सब्ब मारस्स मारो।
साहारण लघु वउ तासु जाउ सम्वाणं भन्वयाणं सवणमणहरो सम्वलोयाण सामी ।
धम्माणुरत्तु अह दिव्वकाउ । सम्बेसि वच्छरूवं पयडण-कुसलो सम्वणाणावलोई,
तहु अणु व मह एड वि सु-साह सम्बेसि भूययाणं करुण विरयणो सम्बगलं जो सो ॥३
संविणोड विण कुसुम सरधारु ? जं देवं देव देवं अइसयसहिदं अंगदाराणिहंतं,
जावच्छहि चत्तारि वि सुभाय सुद्ध सिद्धी हरथं कलि-मल-रहितं भव्य भावाणु मुक्क ।
पर उवयारिय जण जणियराय । णाणायारं अणंतं वसुगुण गणिणं अंसहीणं सुणिच्चं ।
एकहिं दिणि गुरुणा भणइ वल्थ अम्हाणं तं प्रणिंद पविमल-सहिद देउ संसार-पारं ॥४
णिसुणहिं छप्पय कइ राय दच्छ । णादं मोहाणुबंध सारुह-णिलए किं तवत्थं प्रणथं,
भो बाल-सरासह गुण-समीह संतं संदेहयारं विबुह-विरमणं खिज्ज देदीययाणं ।
किं प्रविणोयई दिण गहि सीह । वाए सीए पवित्त विजयदु भुवणे कन्वु-वित्त विचित्त,
चडबिह-पुरिसत्थ-रंसोह-भरिड दिज्जपणं वियरदि सुइर णाणालाहं विदितं ॥५
विवाहदि एड पज्जुण्णचरिउ ।
कह सिद्धहो विरयंतहो विणासु घत्ता
संपत्तउ कम्मवसेण तासु। अंइह हीणाहिड काइमि साहिउ अमुणिय सत्य-परंपरई ।
महु वयणु करहि किं तुव गुणेण तं खमउ भडारी तिहुवण-सारी वाएसरि सच्चायरई ॥
संतेण हूय छाया समेण । दुबई-जा णिरु सत्तभंगि जिण वयण
घत्ताविणिग्गय दुह विणासणी।
किं तेण पहूवई चउ पणइं जं विहलियण उबयरह होड पसरण मम्झ सुहयरि,
कन्वेण तेण किं कायणहो ज छहल्द मणु हरई । इयरण-कुमइ-णासणी॥
गुणा पुणो पउत्त पवियप्प धरम पुत्त मा चित्त । पर वाइय-बाया-हरुम-छम्म,
गुणिणो गुणं लहेविण जइ लोमो दूसणं थवा ॥१ सुयकेवलि जो पच्चक्खु धम्मु ।
को वारह सविसेसं खुदो खुदत्तणं पि विरयंतो । सो जयउ महामुणि अभियचंदु, जो भन्च णिवह कहरवहं चंदु ।
मुवणो छुड मब्भस्थो अमुवंतो णियसहावं वा ॥२ मलधारिदेव पय पोम-भसलु,
संभव-इव हुन विग्धं मुण (मणु ?) याणं सेपमग्गे लगाणं । अंगम सरसइ सम्वत्थ कुसलु ।
मा होहि कज्ज सिढिलो विरयहि कम्वं तुरंतो वि ॥३ तह पय-रड णिरु उण्णय अमयमाणु सुहमसुहंण वियप्पहि चित्त धीरे वि तेजए वरणा। गुज्जर-कुल-गह उज्जोय-भाणु।
परकज्ज परकव्वं विहांतं जेहि उद्धरियं ॥४ जो उहय पवर पाणी विलासु
अमिय मयंद गुरूणं पाएसं लहेवि मत्ति हय कम्वं । एवं विह विउसहो रल्हणासु।
विषमहणा हिम्मवियं णंदड ससि दिणमणी जाम ॥५ तहो पणइणि जिणमइ सुहमसीक
को लेक्सह सत्यम्में दुज्जीह दुजणं पिन सुहमरं । सम्मत्ततधम्मसीन।
मुवणं सुद्ध सहावं कर-मति रवि पच्छामि ॥६