________________
८४
[हिन्दी जैन साहित्य का हैं। पहली रचना में भविष्यदत्त का चरित्र दिया गया है। भाषा दोनों ही रचनाओं की अपभ्रंश प्राकृत मिश्रित प्राचीन हिन्दी है। उदाहरण देखिये :
"पणविवि पंच महागुरु, सारद धरिवि मणे । उदयचंदु मुणि वंदिवि, सुमरिवि वाल मुणे । विणयचंदु फलु अरकड, णिमर पंचमिहि । णिसुणहु धम्म कहाणउ, कहिउ जिणागमिहिं ॥
तिहुयणगिरि तलहट्टी यहु रासउ रयउ । माथुर संघहं मुणिवर विणइचंदि कहिउ ।। भवियहु पढ़हु पढ़ावहु दुरियहु देहु जले । माणु म करहु म रूसहु, मणु खंचहु अचलो ॥ जेण भणति भडारा पंचमियं वय हो।
अम्हहि ते दरिसाविय अविचलु सिद्धिपहो ॥" दूसरी रचना में चौबीस तीर्थङ्करों के पञ्चकल्याणकों की तिथियों का व्याख्यान किया गया है । उदाहरण देखिये :
"सिद्धि सुहकर सिद्धिपहु, पणविवि ति जयपयासण केवल । सिद्धिहिं कारण धुणमिहउ, सयलवि जिणकल्लाणइ नियमल ॥ सिद्धि० ॥ पतम परिक दुइजहिं आसाढहिं, रिसह गब्भुतहि उत्तरसाढहिं। अंधारी छहहिं तहिमि, वंदमि बासुपूज गम्भुच्छउ । विमलु सुसिबउ अहमिहि, इसमिहिं नमिजिण जम्मणु तहतउ॥ सिद्धि० ॥
एयभत्तु एकुजि कल्लाणउ, विहि निश्वियडि अहवइ गहाणउ । तिहु आयंबिलु जिणु भणइ, चउहु होइ उपवास गिहत्यहं ॥ अहवा सपलह खवण विहि, विणयचंदि मुणि कहिउ समस्यहं ॥ सिद्धि ।