________________
१७२ पढम नाण तओ दया ।
१७३ जहा सूई ससुत्ता, पडिआ वि न विणस्सइ । तहा जीवे ससुत्ते, ससारे वि न विणस्सइ ।
१७४ जहाऽऽइण्णसमारूढे, सूरे दढपरक्कमे । उभओ णदिघोसेण, एव हवइ वहुस्सुए।
१७५ अलमप्पणो होति अल परेसिं ।
१७६ इह भविए वि नाणे, परभविए वि नाणे। तदुभयभविए वि नाणे।
१७७ जहा से सहसक्खे, वज्जपाणी पुरदरे । सक्के देवाहिवई, एवं हवड वहुस्सुए ॥
१७८ तम्हा पडिए नो हरिसे, नो कुप्पे ।
१७२ दग० ४.१० १७३ उत्त० २६५६ १७५ सूत्र० १११२।१६ १७६ भग० ११ १७८ आचा० श२।३।
१७४ उत्त० १२१७ १७७ उत्त० ११२३
४६
