________________
८प्रकृतित्यधिकरणम् । [अ.पा. सू. २६ पाणीत्यत्र करिष्यति । अतो ब्रह्मरूपेण सत्यस्य जगतो ब्रह्मैव समवायिकारणम् । देहात्मबुद्धिस्तु सत्यां विकारबुद्धौ दोषः । श्रुतिसामर्थ्य प्रमाणमित्युक्तम् । तस्माद् ब्रह्मैव समवाधिकारणम्। न प्रकृतिः ॥१४॥२३॥
अभिध्योपदेशाच ॥१॥४॥२४॥ ५ लिङ्गान्तरमाह । सोकामधन बहु स्यां प्रजायेयेति ( तै.२१६) इत्यत्र कामनं तस्यामिध्यानम् । आप्तकामत्वान्न कामना। तदभिध्यानं सृष्टावुपदिश्यते। बहु स्वामिति स्वस्यैव बहुरूपत्वाभिध्यानेन सृष्टं स्वयमेव भवति । सुवर्णस्यानकरूपत्वं सुवर्णप्रकृतिकत्व एव । अध्यासाभावाद्
गौणत्वापत्तश्च । नहि मुख्यं बहुभवनं योगिनां संभवति । सर्वभवनसा१० मान्मुख्ये संभवति गाण कल्पनाया अन्याय्यत्वात् । चकारात्-इदं
सर्व पदयमात्म: (बृ. २२४१६) इति कार्यस्य ब्रह्मत्वश्रुतिर्ब्रह्मप्रकृतित्वे संभवति नान्यथा ।
___ अथवा सर्व खल्लिदं ब्रह्म तन्नलानिति शान्त उपासीत (छां.३।१४।१) इति तस्य जगद्रूपत्यनाभिध्यानमुपदिश्यते । तद् ब्रह्म१५ समवायित्वे घटत् इति नकारादेकत्वेन पृथक्त्वेन बहुधा विश्वतोमुखमिति ॥ १।४।२४ ॥
साक्षाच्चोभयानानात् ॥१४॥२५॥ लिङ्गमुक्त्वा श्रुतिमेव प्रमाणमाह । साक्षाच्छ्रत्यैव समवायित्वमुच्यते । चकारात् स्मृत्यापि । कथं श्रुत्योच्यते तत्राह । उभयानानात् । २० ब्रह्मणः सकाशाद् ब्रह्मण्येव च सृष्टिप्रलययोराम्नानात् । सर्वाणि ह वा
इमानि भूतान्याकाशादेव समत्पयन्त आकाशं प्रत्यस्तं यन्ति (छां. १।९।१) इति । अहं सर्वस्थ जगतः प्रभवः प्रलयस्तथा ( भ. गी. ७६ ) इति च । न ह्येतस्मिन्निमित्तत्वं संभवति । सुवर्णादिषु नथोपलब्धेः । लोकवेदन्यायेन साक्षात्त्वम् । तस्माद्भगवानेव समवायिकारणम् ॥ १४॥२५॥
आत्मकृतेः परिणामात् ॥ १।४।२६ ॥ ननु स एव सर्वं सृजति स एवावति हन्ति च (भा. १।११।२५)
