________________
दशवैकालिके प्रथमा चूलिका ।
६६
( बुद्धिमं के० ) बुद्धिमान् एटले बुद्धिशाली एवो ( नरो के० ) नरः एटले मनुष्य जे ते ( इच्चेव के० ) इत्येवं एटले आ प्रथम चूलिकामां कहेल सर्व वस्तुनो ( संपसि के० ) दृष्ट्वा एटले विचार करीने तथा ( विविहं के० ) विविधं एटले अनेक प्र कारना ( o ) श्रयं एटले सम्यग् ज्ञान प्रसुख लाभ प्रत्ये अने (वायं के० ) उपायं एटले सम्यग् ज्ञानादिकना उपायभूत एवा विनयादिकने ( विद्यापिठा ho ) विज्ञाय एटले जाणीने ( कारण के० ) कायेन एटले कायावडे, ( वाया के० ) वाचा एटले वाणीवडे (अडु के ० ) अथ एटले अथवा ( माणसेणं के० ) मानसेन एटले मनवडे ( तितिगुत्तो के० ) त्रिगुप्तिगुप्तः एटले अनुक्रमे कायगुप्ति, वचन ि
मनोति वडे गुप्त एवो थयो बतो ( जिणवयणं के० ) जिनवचनं एटले जिने - श्वर भगवानना जाषित आगम प्रत्ये ( यहि हिकासि के० ) अधितिष्ठेत् एटले आश्रय करे. अर्थात् जिन जाषित आगममां कहेल विधिमाफक यथाशक्ति आचार पाले. तेथी जावथी लान रूप जे सम्यग्ज्ञानादिक तेनी प्राप्ति थाय बे, छाने पी अनु क्रमे मुक्ति मले बे ॥ १८ ॥
इति श्रीदशवैकालिक बालावबोधमां रतिवाक्य नामक प्रथम चूलिका संपूर्ण ॥१॥ ( दीपिका. ) थोपसंहारमाह । बुद्धिमान्नरः सम्यग्बुद्ध्या सहितो मानवः कायेन वाचा वचनेन श्रथ मनसा त्रिनिरपि करणैर्यथाप्रवृत्तै स्त्रिगुप्तिगुप्तः सन् जिनवचनं तीर्थकरस्योपदेशमधितिष्ठेत् । यथाशक्ति तयुक्तैक क्रियापालने तत्परो नूया - त् । जावाय सिद्धौ तत्त्वतो मुक्तिसिद्धेः । किं कृत्वा । इत्येवमध्ययने कथितं दुःप्रजी वित्वादि संप्रेक्ष्य श्रादित रज्य यथावद्दृष्ट्वा । पुनः किं कृत्वा । श्रायं सम्यग्ज्ञानादेर्लानमुपायं च ज्ञानादिसाधनप्रकारं विविधमनेकप्रकारं ज्ञात्वा । ब्रवीमीति पूर्ववत् ॥ १८॥ इति श्री दशवेकालिकशब्दार्थवृत्तौ श्रीसमय सुन्दरोपाध्यायविरचितायां प्रथमचूलिका समाप्ता ॥ १ ॥
( टीका. ) उपसंहरन्नाह । इच्चेव त्ति सूत्रम् । अस्य व्याख्या । इत्येवमध्ययनोक्तं पुःप्रजीवित्वादि संप्रेक्ष्यादित आरभ्य यथावद्दृष्ट्वा बुद्धिमान्नरः स्वम्यग् बुलुपे - तः । श्रयमुपायं विविधं विज्ञाय । श्रायः सम्यग्ज्ञानादेः । उपायस्तत्साधन प्रकारः कालविनयादिर्विविधोऽनेकप्रकारस्तज्ज्ञात्वा । किमित्याह । कायेन वाचा मनसा त्रिनिरपि करणैर्यथाप्रवृत्तै स्त्रिगुप्तिगुप्तः सन् जिनवचनमर्ह डुपदेशमधितिष्ठेत् । यथाशक्ति