________________
३३० राय धनपतसिंघ बढ़ापुरका जैनागमसंग्रद, नाग तेतालीस (४३) -मा. सेऽयं निकालो न वेति । अकालचरणेनात्मानंच क्लामयसि दीर्घाटनोनोदरजावेन । संनिवेशं च गर्हसि जगवदाज्ञालोपतो दैन्यं प्रतिपद्येति ॥ ५ ॥
(.) हवे अकालने विषे गोचरीए जवामां दोष कहे ते. काल त्ति. एक वखते एम, अकालने विषे गोचरीए जनार कोइ एक साधुने जिदा नहि मलवाथी ते दीन थयो, अने ते गामनी निंदा करवा लाग्यो के, शून्य जंगल सरखा एं गाममां निक्षा क्याथी मले ? ते सांजली बीजो साधु तेने कहेवा लाग्यो के, (निरकू के० ) हे नको, साधो ! तुं ( अकाले के० ) ज्यारे जिका मले नहि एवा अकालने विषे ( चरिसि के० ) गोचरीए जाय बे; पण तुं ( कालं के० ) निकायोग्य कालने ( न पडिलेह सि के० ) न प्रत्युपेक्षसे एटले देखतो नथी, वरावर जोतो नथी. तेथी ( अप्पा के० ) पोताना श्रात्माने ( किलामे सि के० ) क्लामय सि एटले किलामणाने पमाडे बे, अर्थात् दीर्घ भ्रमणथी तथा ऊनोदरताना दुःखथी ( च के० ) वली जगवदाज्ञानो लोप करीने दैन्य पाम्याथी ( संनिवेशं के० ) ग्रामप्रत्ये ( गरिहसि के० ) गर्हसि एटले निंदे बे. जे आ गामना लोको दातार नथी, साधुने वहोरावता नथी, इत्यादि निंदा करीतुं जगवाननी आज्ञानो लोप करेबे, अने दैन्य पामे बे. ॥ ५ ॥
(दीपिका) काले गोचरीगमने दोषमाह । कोऽपि साधुरकाले निक्षार्थं प्रविष्टः । अथ कालचारित्वेन निक्षा न लब्धा । तदान्येन केनापि साधुना पृष्टः, जो निक्षा त्वया प्राप्ता न वेति । तदा स वदति कुतोऽत्र स्थएिकलसं निवेशे निक्षाप्राप्तिः । तदान्यः साधुः पृष्ठाकृत्तमकालचारिणं वदति । हे निको ! त्वमकाले चरसि । कस्मात् । प्रमादात् स्वाध्यायलोनाद्वा । पुनस्त्वं कालं किमयं निाकालो नवेत्यादिरूपं न प्रत्युपेक्षसे न जानासि । च पुनस्त्वमकालचरणेनात्मानं कामयसि दीर्घक्रमणेन ऊनोदरताभावेन च । च पुनः संनिवेशं ग्रामादिकमवर्णवादेन गर्हसि । ततो जगवत आज्ञालोपेन दैन्यप्रतिपत्त्या च तव महान्दोषः संभाव्यते । तस्मादकालाटनं न श्रेय इति ॥ ५ ॥
( टीका. ) अकालचरणे दोषमाह । आकाल ति सूत्रम् । कालचारी कश्चित् साधुरलब्धाः केनचित् साधुना प्राप्ता निदा नवेत्यनिहितः सन्नेवं ब्रूयात् । कुतोऽत्र स्थ एकल संनिवेशे निक्षा । स तेनोच्यते । काले चरसि निको प्रमादात्स्वाध्यायलोनाद्वा । कालं न प्रत्युपेक्षसे । किमयं ज़िक्षाकालो नवेति । अकालचरणेनात्मानं च ग्लयसि दीर्घाटनन्यूनोदरजावेन । संनिवेशं च निन्दसि गर्हसि जगवदाज्ञालोपतो दैन्यं प्रतिपद्येति सूत्रार्थः ॥ ५ ॥