________________
दशवैकालिके पञ्चमाध्ययनम् ।
ខ្ញុំច១ (दीपिका.) तादृशं श्रशनादिकं ददती स्त्रियं प्रति साधुः किंवदेदित्याह । तनक्तपानं -: साधुपाषएिकदानार्थ यस्प्रकल्पितं तत्संयतानामकल्पिकं न कल्पते गृहीतुं । यतः कार•
णादेवं ततो ददती स्त्रियं प्रति वदेत् साधुर्यन्न मम कल्पते तादृशमिति ॥ ४ ॥
. (टीका.) असणं ति सूत्रम् । एवं पुण्यार्थं प्रकृतं नाम साधुवादानगीकरणेन यत्पु- एयार्थं कृतमिति । अत्राह । पुण्यार्थप्रकृतपरित्यागे शिष्टकुलेषु वस्तुतो निदाया श्रम
हणमेव । शिष्टानां पुण्यार्थमेव पाकप्रवृत्तेः। तथाहि । न पितृकर्मा दिव्यपोहेनात्मा
र्थमेव तुजसत्त्ववत्प्रवर्तन्ते शिष्टा इति । नैतदेवम् । अभिप्रायापरिज्ञानात् स्वनोग्या." तिरिक्तस्य देयस्यैव पुण्यार्थकृतस्य निषेधात् । स्वन्नृत्यनोग्यस्य पुनरुचितप्रमाणस्येत्व
रयछादेयस्य कुशलप्रणिधानकृतस्याप्यनिषेधादिति । ऐतेनादेयदानाजावः प्रत्युक्तः। देयस्यैव यहादानानुपपत्तेः । कदाचिदपि वा दाने यहादानोपपत्तेः । तथा व्यवहारदर्शनात् । अनीदृशस्यैव प्रतिषेधात् । तदारम्नदोषेण योगात् । यहछादाने : तु तदनावेऽप्यारम्नप्रवृत्तेः नासौ तदर्थ इत्यारम्नदोषायोगात् । दृश्यते च कदाचित्सू.
तकादाविव सर्वेच्य एव प्रदान विकला शिष्टानिमतानामपि पाकप्रवृत्तिरिति । विहि
तानुष्ठानत्वाच्च तथाविधग्रहणान्न दोष इत्यलं प्रसङ्गेन । गमनिकामात्रफलत्वा:: प्रयासस्येति ॥४॥
तं नवे नत्तपाणं तु, संजयाण अकप्पिअं॥
दिति पडिभाइके, न मे कप्पश् तारिसं॥५०॥ (श्रवचूरिः) तं नवे इत्यादि पूर्ववत् ॥ ५० ॥ . (अर्थ.) (तं जवे इत्यादि गाथानो अर्थ पूर्ववत् जाणवो.) तेवू असूफतुं अन्नपान साधुने कल्पे नहि. माटे तेवा अन्नपानने थापनारी श्राविकाने साधु “ मने ए कल्पे नहि" एम कहे. ५० ॥
(दीपिका.) पुनः कीदृशं न गृण्हीया दित्यत थाह। साधुः पुण्यार्थ प्रकृतं न गृण्ही. .. यात् । कोऽर्थः । साधुवादानङ्गीकारेण यत्पुण्यार्थ प्रकृतम् । शेषं गाथाघ्यव्याख्यानं
पूर्ववज्ज्ञेयम् ॥ ५ ॥ . (टीका.) तं जवे त्ति सूत्रम् । प्रतिषेधः पूर्ववत् ॥ ५० ॥
असणं पाणगं वा वि, खाश्मं साश्मं तदा ॥
जं जाणिक सुणिका वा, वणिमहा पगमं श्मं ॥ १॥ ., (श्रवचूरिः) वनीपकार्थम् । वनीपकाः कृपणाः॥५१॥
