________________
शज राय धनपतसिंघ बढाउरका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस-(४३)-मा.
( अर्थ.) तथा असणमिति । (पूर्वार्धनो अर्थ पूर्ववत्.) अशनादिक चार प्रकारना अन्नपान माहेबुं (जं के०) यत् एटले जे वस्तुने (जाणिज के०) जानीयात् एटले आमंत्रणादिक उपरथी पोते जाणे, (वा के०) अथवा (सुणिजा के) पृणुयात् एटले बीजा पासेथी सांजले, केवी रीते जाणे, अथवा सांजले ते कहे वे ( इमं के) इदं एटले ए चतुर्विध अन्नपान पित्रादिकना उद्देशथी ( वणिमहा के) वनीपकार्थ एटले याचकने, निदाचरने आपवा सारु ( पगडं के०) प्रकृतं एटले तैयार कघु ठे, एम जाणे, अथवा सांजले- तो (ते न कल्पे.)॥५१॥ (टीका.) असणंति सूत्रम् । एवं वनीपकार्थम् । वनीपकाः कृपणाः ॥५१॥
तं नवे नत्तपाणं तु संजयाण अकप्पिअं॥
दितिअं पमिआइके, न मे कप्पश् तारिसं ॥ ५॥ (अवचूरिः) तं जवे इत्यादि गाथा पूर्ववत् ॥ ५ ॥ (अर्थ. ) ( तं नवे एनो अर्थ पूर्ववत् जाणवो. ) तेवू असूफतुं अन्नपान संयमी साधुने कल्पे नहीं, माटे तेवा अन्नपान प्रत्ये वहोरावनारी श्राविकाप्रत्ये साधु मने ए कल्पे नहि एम कहे. अहिं को शंका करे के, साधु जो पुण्यार्थ करेला अन्नपाननो त्याग करे तो, श्रेष्ठ श्रावकने घेर अन्नपान साधुए लेवुज नहीं एम थाय. कारण के, श्रेष्ठ श्रावक डे ते अज्ञान पुरुषनी पेठे क्यारे पण केवल पोताने अर्थे अन्नपान तैयार करेज नहीं. तो हमेश पोताने अर्थे अन्नपान तैयार करतां तेमां पितृकर्मादि पुण्यनो पण हेतु होय . ए शंकानो उत्तर प्राचार्य कहे जे. एनो अभिप्राय एवो के, श्रेष्ठ श्रावक ज्यारे केवल पितृकर्मादिरूप पुण्यना हेतुथीज पोताने तथा पोताना कुटुंबना माणसने जेटर्बु खपतुं होय तेथी पण वधारे अन्नपान करे तो, तेवू अन्नपान साधुने कल्पे नहीं, परंतु जो श्रेष्ठ श्रावक हमेशना धारा मुजब पोताने अर्थे तथा शुनपरिणामथी अन्नपान तैयार करे, अने वली ते नित्य जेटलुं जोश्ये तेटलुंज तैयार करे, तेमां जो यहाथी ए साधु आवे तो तेने पण वोहोरावे, तो ते अन्यदोषरहित होय, तो साधुने कल्पे . ॥ ५५ ॥ (टीका.) तं नवे त्ति सूत्रम् । प्रतिषेधः पूर्ववत् ॥ ५ ॥
असणं पाणगं वा वि, खाश्मं सामं तदा ॥ जंजाणिक सुणिजा वा, समणहा पगम इमं ॥ ५३॥..
