________________
पञ्चमोऽधिकारः।
१३५ • मतो यद्यपि दुर्गन्धिमहान्तमुवेगमुत्पादयति । तथापि तदपनयनाय न कदाचिदपि अभिषेकाचभिलापं करोति । एरं कुर्वतो मळपरीपहजयो भवेत् । ।
प्रज्ञा बुद्ध्यतिश्या, तं प्राप्तोऽपि गर्व नोदोदिति कुर्वतः, प्रजापतिपक्षीभूतेन मन्दबुद्धित्वं प्रासन परीपहो भवति, नाऽहं किनिजाने, मोऽहं सर्वैः परिभूतोऽहमेवं परिवापागतस्य परीषहो भवति, तदकरणात् कर्मविपाको ऽयमिति चिन्तयतो वा प्रज्ञापंरीपहजयो भवेत् । ___ ज्ञानं श्रुताख्यं चतुर्दशपूर्वरूपं द्वादशाहरूपं वा मयाऽधीतं, समस्तश्रुतघरोऽहमिवि वा गर्वमुद्हते, तत्र चागर्वकरणात् ज्ञानपरीपहजयो भवेद, अथवा ज्ञानप्रतिपक्षेणाविज्ञा. 'नेनागमशन्यतया परीपटो भवतीति ज्ञानावरणक्षयोपशमो. दयविजम्भितमेतदिति चिन्तयन् स्वकृतकर्मफलपरिभोगा.. दपैकि, तपोऽनुष्टानेन च, एवं पर्यालोचयतो ज्ञानपरीपहजयोभवेन् । __ अंदर्शनपरीपास्तु सर्वपापस्थानेभ्यो विरतः प्रकृ. हवपोऽनुष्ठायी निःसङ्गवाऽहं तयापि धर्माधर्मदेवनारकादीन् नेक्षे, मृगतृष्णासममेतदिति दर्शनपरीपहः । तत्रैवमालो. चयेद् , धर्माधर्षों पुण्यपापलक्षणो यदि कर्मपुद्गलात्मको, ततस्तो कार्यदर्शनादनुमीयते । अथवा क्षमाक्रोधादिरूपौ, तक स्वानुभवत्वादात्मपरिणामरूपत्वाच प्रत्यक्ष एवं ।
