________________
(६.१६५-१६५)
निगण्ठनाटपुत्तकालकिरियवण्णना
उपालिना गहपतिना पटिविद्धसच्चेन दसहि गाथाहि भासिते बुद्धगुणे सुत्वा उण्हं लोहितं छड्डेसि । अथ नं अफासुकं गहेत्वा पावं अगमंसु । सो तत्थ कालमकासि । कालं कुरुमानो च चिन्तेसि - “मम लद्धि अनिय्यानिका सारविरहिता, मयं ताव नट्ठा, अवसेसजनोपि मा अपायपूरको अहोसि, सचे पनाहं 'मम सासनं अनिय्यानिक न्ति वक्खामि, न सद्दहिस्सन्ति, यंनूनाहं द्वेपि जने न एकनीहारेन उग्गण्हापेय्यं, ते ममच्चयेन अञमञ्च विवदिस्सन्ति, सत्था तं विवादं पटिच्च एकं धम्मकथं कथेस्सति, ततो ते सासनस्स महन्तभावं जानिस्सन्तीति ।
अथ नं एको अन्तेवासिको उपसङ्कमित्वा आह - "भन्ते तुम्हे दुब्बला, मय्हम्पि इमस्मिं धम्मे सारं आचिक्खथ, आचरियप्पमाण''न्ति । “आवुसो, त्वं ममच्चयेन सस्सतन्ति गण्हेय्यासी''ति । अपरोपि उपसङ्कमि, तं उच्छेदं गण्हापेसि । एवं द्वेपि जने एकलद्धिके अकत्वा बहू नानानीहारेन उग्गण्हापेत्वा कालमकासि । ते तस्स सरीरकिच्चं कत्वा सन्निपतित्वा अञ्जमलं पुच्छिंसु- “कस्सावुसो, आचरियो सारं आचिक्खी"ति ? एको उट्ठहित्वा मरहन्ति आह । किं आचिक्खीति ? सस्सतन्ति । अपरो तं पटिबाहित्वा "मय्हं सारं आचिक्खी"ति आह । एवं सब्बे “महं सारं आचिक्खि, अहं जेठ्ठको"ति अचमनं विवादं वड्डत्वा अक्कोसे चेव परिभासे च हत्थपादप्पहारादीनि च पवत्तेत्वा एकमग्गेन द्वे अगच्छन्ता नानादिसासु पक्कमिंसु ।
१६५. अथ खो चुन्दो समणुदेसोति अयं थेरो धम्मसेनापतिस्स कनिट्ठभातिको । तं भिक्खू अनुपसम्पन्नकाले “चुन्दो समणुद्देसो"ति समुदाचरित्वा थेरकालेपि तथेव समुदाचरिंसु । तेन वुत्तं- “चुन्दो समणुद्देसो"ति ।
“पावायं वस्संवुट्ठो येन सामगामो, येनायस्मा आनन्दो तेनुपसङ्कमी"ति कस्मा उपसङ्कमि ? नाटपुत्ते किर कालङ्कते जम्बुदीपे मनुस्सा तत्थ तत्थ कथं पवत्तयिंसु “निगण्ठो नाटपुत्तो एको सत्थाति पञायित्थ, तस्स कालकिरियाय सावकानं एवरूपो विवादो जातो । समणो पन गोतमो जम्बुदीपे चन्दो विय सूरियो विय च पाकटो, सावकापिस्स पाकटायेव । कीदिसो नु खो समणे गोतमे परिनिब्बुते सावकानं विवादो भविस्सती थेरो तं कथं सुत्वा चिन्तेसि - "इमं कथं गहेत्वा दसबलस्स आरोचेस्सामि, सत्था एत अटुप्पत्तिं कत्वा एकं देसनं कथेस्सती''ति । सो निक्खमित्वा येन सामगामो, येनायस्मा आनन्दो तेनुपसङ्कमि।
81
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org