________________
८९
९०
९१
ज्ञाताधर्मकथा
तए णं तं मेहं कुमारं अम्मापियरो एवं वयासी-इमे य ते जाया ! अज्जय-पज्जयपिउपज्जयागए सुबहू हिरण्णे य सुवण्णे य कंसे य दूसे य मणि - मोत्तिए य संख-सिलप्पवाल- रत्तरयण-संतसार - सावएज्जे य अलाहि जाव आसत्तमाओ कुलवंसाओ पगामं दाउं पगामं भोत्तुं पगामं परिभाएउं । तं अणुहोहि ताव जाव जाया ! विउलं माणुस इड्ढिसक्कारसमुदयं, तओ पच्छा अणुभूयकल्लाणे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए जाव पव्वइस्ससि ।
तए णं से मेहे कुमारे अम्मापियरं एवं वयासी- तहेव णं अम्मयाओ ! जं णं तुभे ममं एवं वदय- इमे ते जाया ! अज्जय-पज्जय जाव तओ पच्छा अणुभूयकल्लाणे पव्वइस्ससि । एवं खलु अम्मयाओ ! हिरण्णे य जाव सावएज्जे अग्गिसाहिए चोरसाहिए रायसाहिए दाइयसाहिए मच्चुसाहिए; अग्गिसामण्णे जाव मच्चुसामण्णे; सडण - पडण-विद्धंसणध पच्छा पुरं च णं अवस्सविप्पजहणिज्जे । से के णं जाणइ अम्मयाओ ! के पुव्विं गमणाए ? के पच्छा गमणाए ? तं इच्छामि णं जाव पव्वइत्तए ।
तए णं तस्स मेहस्स कुमारस्स अम्मापियरो जाहे णो संचाए मेहं कुमारं बहूहिं विसयाणुलोमाहिं आघवणाहि य पण्णवणाहि य सण्णवणाहि य विण्णवणाहि य, आघवित्तए वा पण्णवित्तए वा, सण्णवित्तए वा विण्णवित्तए वा ताहे विसयपडिकूलाहिं संजमभय-उव्वेय-कारियाहिं पण्णवणाहिं पण्णवेमाणा एवं वयासी
एस णं जाया ! णिग्गंथे पावयणे सच्चे अणुत्तरे केवलिए पडिपुणे णेयाउए संसुद्धे सल्लगत्तणे सिद्धिमग्गे मुत्तिमग्गे णिज्जाणमग्गे णिव्वाणमग्गे सव्वदुक्खप्पहीणमग्गे, अहीव एगंतदिट्ठीए, खुरो इव एगंतधाराए, लोहमया इव जवा चावेयव्वा, वालुयाकवले इव णिरस्साए, गंगा इव महाणई पडिसोयगमणाए, महासमुद्दो इव भुयाहिं दुत्तरे, तिक्खं कमियव्वं, गरुयं लंबेयव्वं, असिधार व्व संचरियव्वं ।
णो खलु कप्पड़ जाया ! समणाणं णिग्गंथाणं आहाकम्मिए वा उद्देसिए वा कीयगडे वा, ठवियए वा, रइयए वा, दुब्भिक्खभत्ते वा, कंतारभत्ते वा, वद्दलियाभत्ते वा, गिलाणभत्ते वा, मूलभोयणे वा, कंदभोयणे वा, फलभोयणे वा, बीयभोयणे वा, हरियभोयणे वा भोत्तए
वा पायए वा ।
तुमं चणं जाया ! सुहसमुचिए णो चेव णं दुहसमुचिए, णालं सीयं णालं उन्हं, णालं खुलं, णालं पिवासं, णालं वाइय-पित्तिय- सिंभिय-सण्णिवाइए - विविहे रोगायंके उच्चावए गामकंट बावीसं परीसहोवसग्गे उदिण्णे सम्मं अहियासित्तए । भुंजाहि ताव जाया ! माणुस्सए कामभोगे। तओ पच्छा भुत्तभोगी समणस्स भगवओ महावीरस्स जाव पव्वइस्ससि।
24