________________
| १००
१०१
भगवई सुत्त
णं विराहियसामण्णे कालमासे कालं किच्चा दाहिणिल्लेसु असुरकुमारेसु देवेसु देवत्ताए उववज्जिहिइ । से णं तओहिंतो जाव उव्वट्टित्ता माणुसं विग्गहं तं चेव जाव तत्थ वि विराहियसामण्णे कालमासे जाव किच्चा दाहिणिल्लेसु णागकुमारेसु देवेसु देवताए उववज्जिहिइ। से णं तओहिंतो अनंतरं एवं एएणं अभिलावेणं दाहिणिल्लेसु सुवण्णकुमारेसु एवं विज्जुकुमारेसु एवं अग्गिकुमार वज्जं जाव दाहिणिल्लेसु थणियकुमारेसु । से णं तओहिंतो अणंतरं उव्वट्टित्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिइ जाव विराहियसामण्णे जोइसिएसु देवेसु उववज्जिहिइि ।
से णं तओहिंतो अणंतरं चयं चइत्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिइ लभित्ता केवलं बोहिं बुज्झिहिइ जाव अविराहियसामण्णे कालमासे कालं किच्चा सोहम्मे कप्पे देवत्ता उववज्जिहिइ । से णं तओहिंतो अणंतरं चयं चइत्ता माणुस्सं विग्गहं लभिहिइ, केवलं बोहिं बुज्झिहिति, तत्थ वि णं अविराहियसामण्णे कालमासे कालं किच्चा सणकुमारे कप्पे देवत्ता उववज्जिहिइ । एवं जहा सणकुमारे तहा बंभलोए, महासुक्के, आणए, आरणे । से णं तओ जाव अविराहियसामण्णे कालमासे कालं किच्चा सव्वट्ठसिद्धे महाविमाणे देवत्ताए उववज्जिहिइ। से णं तओहिंतो अनंतरं चयं चइत्ता महाविदेहे वासे जाई इमाई कुलाई भवंतिअड्ढाइं जाव अपरिभूयाइं तहप्पगारेसु कुलेसु पुत्तत्ताए पच्चायाहिइ । एवं जहा उववाइए दढप्पइण्ण-वत्तव्वया सच्चेव वत्तव्वया णिरवसेसा भाणियव्वा जाव केवलवरणाणदंसणे समुपज्जइ ।
तए णं से दढप्पइण्णे केवली अप्पणो तीयद्धं आभोएहिइ, आभोइत्ता समणे णिग्गंथे सद्दावेहिइ, सद्दावेत्ता एवं वदिहिइ एवं खलु अहं अज्जो ! इओ चिराईयाए अद्धाए गोसाले णामं मंखलिपुत्ते होत्था, समणघायए जाव छउमत्थे चेव कालगए, तम्मूलगं च णं अहं अज्जो ! अणाईयं अणवदग्गं दीहमद्धं चाउरंतसंसारकंतारं अणुपरियट्टिए, तं मा णं अज्जो ! तुब्भं केइ भवउ आयरियपडिणीयए, उवज्झायपडिणीए अयसकारण अवण्णकारए अकित्तिकारए मा णं से वि एवं चेव अणाईयं, अणवदग्गं जाव संसारकंतारं अणुपरियट्टिहिइ जहा णं अहं । तएणं ते समणा णिग्गंथा दढप्पइण्णस्स केवलिस्स अंतियं एयमट्ठे सोच्चा णिसम्म भीया तत्था तसिया संसारभव्विग्गा दढप्पइण्णं केवलिं वंदिहिंति, णमंसिहिंति वंदित्ता णमंसित्ता तस्स ठाणस्स आलोइएहिंति णिदिहिंति जाव पडिवज्जिहिंति ।
तएणं से दढप्पइण्णे केवली बहूइं वासाइं केवलपरियागं पाउणिहिइ, पाउणित्ता अप्पणो आउसेसं जाणेत्ता भत्तं पच्चक्खाहिइ, एवं जहा उववाइए जाव सव्वदुक्खाणमंतं काहिहि || सेवं भंते! सेवं भंते ! ॥
॥ पण्णरसमं सतं समत्तो ॥
410