________________
.......१५९
दशमं पर्व - अष्टमः सर्गः ततस्तस्योपरोधात् प्रभुरुवाच-श्रेष्ठिभार्यया रेवत्या मदर्थं पक्वं कुष्माण्डकटाहं परित्यज्य गृहार्थं पक्वं बीजपूरकटाहं गृहीत्वा समागच्छ । तेन वः सन्तोषयिष्यामि"। तत: सिंहो गत्वा तया रेवत्या दत्तं कल्प्यं भेषजं गृहीतवान् । तेन च हटैर्देवैस्तत्र स्वर्णवृष्टिः कृता । प्रभुश्च सिंहानीतं भेषजं सेवित्वा शीघ्रमेव शरीरस्वास्थ्य प्राप ॥ ८॥
इति दशमे पर्वणि ऋषभदत्तदेवानन्दाप्रव्रज्या
जमालि-गोशालकविप्रतिपत्तिविपत्तिभगवदारोग्यवर्णनात्मकोऽष्टमः सर्गः ॥८॥
१५८
त्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम्-गद्यात्मकसारोद्धारः पिबति" । तत्स्वयं विरुद्धमाचरन्नयं न साधुवक्ता । तत्स्वयं तं धर्म वक्ष्यामि, यं जनः सुखमविरतोऽनुष्ठास्यति" । एवं चिन्तयत एव तस्य मस्तके विद्युत् पपात । तेन विपद्य च स सप्तमी नरकावनि जगाम ।
__ तत्र विविधं दुःखमुपभुज्योवृत्त्य समुद्रे मत्स्यो भूत्वा पुनर्नरकं प्राप्योवृत्त्य काको जातः । ततो विपद्य प्रथमं नरकं प्राप्योवृत्त्य पुनः खगो भूत्वा भूयः प्रथमं नरकं प्राप्योवृत्त्य षड् भवान् गर्दभो जातः । ततो विपद्य मनुष्यो भूत्वा मृतो वनेचरो मनुष्यो मृत्वा बिडालो भूत्वा विपद्य नरकं जगाम । तत उवृत्त्य कुलालो भूत्वा विपद्य कुष्ठीबभूव । पञ्चाशतं वर्षाणि कुष्ठकृमिपीडितो विपद्याऽकामनिर्जरावशाद् देवत्वं प्राप । ततश्च्युत्वा नृपो भूत्वा विपद्य सप्तमं नरकं प्राप्योवृत्त्य गोशालोऽभवत् । एवं पूर्वभवाभ्यासवशात् स तीर्थकरधर्मसाधूनां विरोधी बभूव । एवं वीरजिनवचः श्रुत्वा प्रबुद्धा बहवो जना विरक्ताः प्राव्रजन् । केचन श्रावकत्वं च प्रपेदिरे ।
अथ प्रभुर्वीरजिनो गोशालतेजोलेश्यया रक्तातीसारपित्तज्वरवशात् कृशोऽपि भेषजं न चकार । प्रभोस्तादृग्व्याधिदर्शनाच्च वीरजिनो गोशालतेजसा षण्मासाभ्यन्तरे विपत्स्यते इति लोकप्रवाहो जातः । तच्छ्रुत्वा च प्रभोः शिष्यो भक्त: सिंह एकान्ते गत्वोच्च रुरोद । प्रभुश्च केवलेन तज्ज्ञात्वा तमाहूयोवाच-"लोकप्रवादाद् भीतः किं सन्तप्यसे? तीर्थकरा आपदा न विपद्यन्ते । अत एव सङ्गमादिकृता उपसर्गा मुधा जाताः" ।
तत: सिंह उवाच-"प्रभो ! यद्यप्येवं, तथाऽपि भवदापदा सर्वो लोकः संतप्यते, तन्मादृशानां तत्सन्तापशान्त्यै भेषजं गृहाण"।
