________________
'न हु अंब ! तुज्झ दोसो, मझं चिय पावपरिणई एसा ।
जेण जणणीसमाणा, तुममेवं भणसि मं सहसा ॥' तओ 'खमियव्वं' ति वोत्तुं निग्गओ । गओ नियावासं पसन्नचंदस्स तं साहेमि । सो भणइ - 'सोहणं कयं, किंतु जहट्ठियमिदं तु साहेमि रण्णो' । मए भणियं - 'न जुत्तमेयं, द(दे)सच्चाओ चेव संपयं संगओ' । पसन्नचंदो भणइ – 'तदं(यं)पि [न] जुत्तं, तओ सा रायान(ण)मन्नहा मुग्गाहियस्सइ(वुग्गाहिस्सइ?)' । मए भणियं – 'जं होइ तं होउ, तहा वि गंतव्वं' । तओ चलिओऽहं देसंतरं ।
इओ य देवीए साहियं रण्णो जहा 'ऽहं पत्थिया तेण रायपुत्तेण, न मए मन्नियं' । तं च सोउं विसन्नो राया जाव निउणं गवेसावेइ ताव जीए सद्दिओऽहं तीए चेव साहियं जहा – 'सो चेव पत्थिओ सयमम्हं सामिणीए, न य महाणुभावेण मन्नियं' । सोउं चेदं रण्णा निपू(रू)वाविओऽहमावासे, न य दिट्ठो । साहिओ य पच्छागएणऽम्हं पुरिसेणेसो वइयरो ।।
तओऽहमुव्विग्गो पत्तो रयणपुरमावासिओ बाहिरियाए । पुच्छिएण य कुलपुत्तएणेगेण साहियं मे जहा - 'गुणि(ण)निही रयणसेहरो नामेण राया' । तओ तुट्ठोऽहं कयसरीरट्ठिई गओ रायंगणं । पडिहारजाणाविओ य रायंतियं पाए(य)पडणुट्ठिओ निविट्ठो दिन्नासणो । पुच्छिएण 'कओ'त्ति साहिए(यं) सयं मए रन्नो जहा – 'पिउरुट्ठो तुमंतियमागओ' । रण्णा भणियं – 'सोहणं कयमिमंपि ते नियं रज्जं' ।
एवं च तत्थोलग्गंतेण कयाइ मणिप्पहपुत्तस्स रज्जं का(दा) उकामाए देवीए दिन्नं रन्नो विसं, उत्तारियं मए । तं च नाऊण सद्दाविओऽहं मणिपभेण । मेत्ती य तेण समं मम जाया । न याऽहं जाणामि जहा – रण्णोऽणेण दि(वि)सं पउत्तरं(त्तं)। रण्णा वि तं मेत्तिं णाऊणाऽहं भणिओ जहा – 'ऽणेण दुरायारेण सह संजोगो न कायव्वो' । तओऽहं 'तह'त्ति काउं संठवणत्थं गओ कुमारगेहे ।
एत्थंतरंमि य रण्णा कुमारविणासणत्थं पेसिया पुरिसा । ते य पहरंता [ता]व अन्नाव(य)म्मि समए 'को वि गए-को वि गए'त्ति मए कुमारेण य सन्नद्धेण होउं के उ विणासिया सेसा उ नट्ठा । एत्थंतरंमि य अत्थमिओ सूरो । निग्गओ गिहाओ मए सह रायपुत्तो । चलिओ नियमाउलगंतिए । अहं पुण तमापुच्छित्ता ससहाओ गओ रयणभूमिं । तत्थ य खणाविए रयणागरे पत्ताणि रयणाणि घेत्तुं जाव गमिस्सामि ताव व(च?)रडेणेगेण धाडयं दाऊणुद्दालियाणि रयणाणि । बंधिऊण नीया नियपल्लिं, निक्किंचणत्तणओ य बहुदिवसेहिं मुक्का निग्गया पल्लीओ । तओ परिवार-पुरिसा निरत्थं मं मोत्तुं गया दिसोदिसिं। जाओऽहमेगागी । पत्तो पट्टणमेगं । तत्थ य हट्टमज्झे पढियं कथगेण -
वच्चइ जहिं जहिं चिय, भोगसुहासाइ विनडिओ पुरिसो । पावइ तहिं तहिं चिय, पुण्णेहि विणा गुरुकेसेल(किलेस) ॥ धम्मो सुसेविओ होइ, कारणं अत्थ-काम-मोक्खाणं ।
तेण विणा किं सिज्झउ, कारणओ कज्जसिद्धि त्ति ॥ सोउवेम(मेव) मेवमेय'ति कयनिच्छओ धम्मं काउकामो गओ नगरबाहिरुज्जाणे । दिट्ठो य तत्थ समुप्पन्नोहिनाणो विजयसेणसूरि(री) परिसामज्झे साहंतो धम्मं । वंदिऊण(णु)वविठ्ठो तदंतिए । भणियं च सूरिणा मं पलोएत्तु – 'सपु(प्पु)रिस ! किं विसूरसि पुव्वज्जियकम्मओ ?' मए भणियं – 'भगवं !