________________
[४५]
वसामि । अन्नया य पुत्तमहं बंभणीए भलाविऊण गामंतरं वेयपढणनिमित्तं गओ । तत्थ य पढंतस्स मम चित्ते अरई समुप्पन्ना, फुरियं वामलोयणेणं । तओ 'किंकारणं (ण) मिमं ? ' [ ति] चिंतिऊण समागओ अहं नियगेहं । पेच्छिऊण य मं गेहंमि संपविसंतं बंभणी " हा पुत्त ! पुत्त ! "त्ति वाहरंती धस त्ति पडिया धरणीतले । तओऽहमीवं (हमवि) तं सोउं "विणट्ठो मे पुत्तो "त्ति जायनिच्छओ मुच्छित्ता पुणो वि लद्धयणो भोयणवावास(वावारर)हिओ पलावं काउमाढत्तो' ।
I
I
‘तओ जग्गंतेसोवंत(जग्गंतस्सेव मं) नामं कातुं (उं) भणियं कुलदेवयाए “भो भद्द (ट्ट) ! किमेवमुव्विग्गो ? संपाडेमि ते पुत्तं जइ महवुत्तं करेसि" । मए भणियं "करेमि जं भयवई आणवेइ" । देवयाए भणियं "आणेहि तुरियमन्नेसिऊण अग्गि (रिंग) रक्खं च मंगलघराओ जत्थ न कोइ मओ" । तओऽहं मूढचित्तो सव्वत्थ गवेसियं (उं) पवन्नो (त्तो) । न य लद्धं मंगलघरं । तओ साहियं देवयाए । तीए भणियं . "जइ कत्थ वि नत्थि मंगलहरं ता कहममंगलं तुह रक्खामि ?" तओ सोउमेयं विमणो देव! तुह समीवे (व) मागओ । पयापालगो य तुमं । तो सुयजीवणत्थं मम मंगलघरग्गिरक्खं संपाडिह(संपाडेहि)'।
-
तओ रण्णा भणियं 'मम कुले कोऽवि कहं चि (कहिं पि) काले न मुओ, ता मम घराओ अरिंग रक्खं च नेह' । तओ पासट्ठियमंतीहिं भणियं 'देव ! तुब्भे उसभसामिकुले उप्पन्ना । तंमि अणेगपुत्तपोत्तयाईया पुज्जिविविहं (?) मरिऊण सग्गं मोक्खं च गया । ता कहमम्हाणममरणकुलं ?' ओ न(मं)तिवयणमेयमाइ(य) न्निऊण भणियं रण्णा 'भद्द ! गवेसाविस्सामि मंगलगिहं' ।
―
-
—
—
भट्टो भइ ‘देव ! पुत्तविओए ममंमि वि मए कि(किं) मंगलेण कज्जं ?' तओ राया णाखाविओ (?) भणइ "नत्थि 'भट्ट ! मरणसहावो संसारो । तहा तए [ चे]व पुव्वमेव भणियं जहा कत्थ वि मंगलहरं'" । ता किमणेण हयविह (हि) वसोवसंहरियस्स कए पुणो पुणो सोयविलसिएणं ?' तओ भट्ट भइ 'देव ! एवमेयं । किं [च] तुज्झ वि सट्ठि पुत्तसहस्सा जण्हुमाईया समकालमेव विट्ठा । ता तए वि सोयपलावो न कायव्वो' ।
—
-
एत्थंतरंमि य पुव्वं चेव दिन्नसंकेया कुमारेहिं सह जे गया आसि ते महामंतिसामंताईया पच्छाई (इ) यउत्तिमंगा विमण-दुम्मणा पविट्ठा रण्णो अत्थाणमंडवे, पणमिऊण जहारिहं उवविट्ठा व (च)लणंति[ए] । तओ सहस त्ति सोउमेवमसुयपुव्वं भट्टवयणं दट्ठूण य तहाविहं कुमारपरिवारं वज्जमयमोग्गराहओ व्व मुच्छिओ राया । पच्चागयचेयणो य भणिओ भट्टेण
'तुम्हारिसा वि जइ पहु !, इय निहणिज्जंति दड्ढसोएणं । ता कत्थ चि (थि? ) रं होही, धीरत्तमणिदियं भ (भु)वणे ? ||
-
किं वीसरिओ सि तुमं, जं संपयमेव मम समाइट्ठे । हयविहिवसोवहरिए, जह सुयसोओ न कायव्वो ?' ॥
तओ कह कह वि संठवियप्पा राया पुच्छइ कुमारमरणं । कहियं च तेहिं जहावत्तं ।
एत्थंतरंमि य संपत्ताओ चक्कवट्टिपुरओ धाहावंतीओ पयाओ, जहा 'देव ! तुज्झ पुत्तेहिं जा महागंगा अट्ठाव[य]माणीया तीसे य अंतरालरिल्लीए पलाविय (या) अम्हे । अओ परं देवो पमाणं' । तओ