________________
[४४]
भंजेह' । जण्हुणा भणियं - 'नागराय ! को संपयं भूमि(मी)ए सामी ?' नागराएण भणियं - 'तुब्भे' । जण्हुणा भणियं – 'जइ एवं जाणसि ता मा भणाभगे(भवणभंगे) वि कोवं कुणसु । तहा न एस पयासो तुम्हभवणं(ण) भंजणनिमित्तमम्हेहिं कओ, किं तु अट्ठावयं खाइयाए रक्खियं । जई य दंडरयणगुरुत्ताए तुम्ह भवणोवद्दवो जाओ ता को अम्हाण थोवो वि भावदोसो अत्थि ? तम्हा उवसंहरसु रोसं, न पुण एरिसं करिस्सामि' त्ति ।
एवं भणिओ जण्हुणा सेसगकुमारेहि य निवारिओ उवसमिओ जलणप्पहो गओ भवणं । तओ गए नागिंदे भणियं जण्हुणा – 'कओ एस दुल्लंघो अट्ठावओ, किंतु एसा खाइया लो(सा)यरगंभीरा वि [रित्ता न सोहइ । ता कीरउ [इ]मीए जलभरणोवाओ' । तओ जण्हुणा पुणो वि गहियं दंडरयणं । तेणाऽवि य विदारियं गंगायडं । पयट्टा य महल्लकल्लोलमालाउला दंडरयणाणुसारेण गंगा, भरिया य तीए खाइया । तओ संजायविवरंतये(रे)हिं पविलृ धाराहिं जलं नागकुमार[भवणे]सु । तओ जलाउलं पेच्छिऊण नागलोयं नागकुमारेहिं भणिओ जलणप्पहो - 'महाराय ! किमेस जलपब्भारो अविण्णायपुव्वो नागभवणेसु वियंभणइ(वियंभइ)?' तओ सोउमेवं दट्ठण य नागराओ - 'अहो ! सामस्सेवं फलं संपन्नं । ता संपयं जं होइ तं करेमि'ति कलिऊण कोवानलपज्जलिओ 'पूरो तुम्हाण कालो'त्ति भणित्ता सगरस्स सुयाणं जण्हुमाईणं समकालमेव सट्ठी पि सहस्साई भासराई(सी)करेइ ।
___ तओ अकंडपडियपहारेण व कयमहारावे सिबिरजणे, विसण्णे परियणे, किंकायव्वविमूढे मंतिमंडले भणियं सुबुद्धिमंतिणा – 'भो भो सेणावइणो महासामंता ! किमेवं निप्फलेणं विलविएणं? जमेत्थ कायव्वं सं(तं) कुमारेहिं चेव जीवियमोल्लं दाऊण कयं । जओ जलभरियखाइयादाणेण सव्वे(सव्वासु) दिसासु दग्गमो कओ अटावओ । परं न तेसिं महापरिसाणं अग्गिदाण-मित्तेणाऽवि अम्हे कयत्था जाया । ता खणमवि जइ चिट्ठिउं न खमा ता दिज्जउ पयाणयं' ।
तओ सव्वसम्मएणं दिण्णं तट्ठाणाओ पयाणयं । आवासिया य विवित्तपएसे । कयभोयणाइवावारणे(रेण) य तेसिं अत्थमिओ दिवायरो । तओ सामंताइसमेया मंतिणो मंतिउमाढत्ता – 'कहमेयमसंभावणिज्जकज्जं निवेइयव्वं राइणो ? जओ लज्जाकरयं सुपुरिसाणं जं परिवारे जीवितंमि सामिसालो विपक्खाओ विणस्सइ' ।
एवं च तेसिं किंकायव्वमूढचित्ताणं समागओ परिवायगवेसधारी बंभणो । भणियं च तेण - 'किमेवमाउलीहूया तुब्भे? मुंचह विसायं । तहाऽहं साहिसा(स्सा)मि नरवइणो जहा सो सुयदुक्खाओ अप्पाणं संधारेइ' । तओ निग्गओ खंधावारनिवेसाओ सो बंभणो पत्तो य सगररायहाणि । नाऊण य तेण अत्थाणमंडवंमि राया सुहासणत्थो चिट्ठइ त्ति महया सद्देण कूवियं जहा – 'नरनाह ! अहं मुट्ठो अहं मुट्ठो अबंभण्णं अबंभन्न(ण्णं)'ति । तओ सोउमेयं भणियं नरिंदेण – “सिग्धं सद्दावेह बंभणं, केण मुट्ठो ?'
तओ धाविया पडिहारा, दिट्ठो बंभणो – 'दिट्ठो य भो महापुरिस ! मा पोक्कारेहि, जओ रण्णा तुह कया तत्ती । ता सणियं समागच्छसु' । तओ तमाइ(य)न्निऊण सु(स)दुक्खं कयपयपयारो पडिहारदेसियमग्गो पविट्ठो रायत्थाणमंडवं बंभणो, भणिओ य रण्णा – 'उवविससु' । तओ पणमिऊण उवविठ्ठो पुच्छिओ रण्णा – 'भट्ट ! किमेवमुव्विग्गो दीससि ? वीसत्थो साहसु दुक्खकारणं' ।
भट्टो भणइ – 'महाराय ! सुणसु । अवंतीजणवए आसभट्टो(दो) नाम गामो । तत्थाऽहं बंभणो