________________
NNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNNN
[१७] तेणाऽवि – 'सद्दावेह वयरजंघ'ति वोत्तुं मा(आ)इट्ठो पडिहारो । आगओ कुमारो । पणओ वयरसेणस्स । तेण भणिओ - 'पुत्त वयरजंघ ! पडिच्छसु पुव्वभवसंतियं सयंपभं संपयं सिर(रि)मई'ति ।
तओ दोण्ह वि परोप्परमच्चंताणुरत्ताणं महाविभूईए चक्किणा कारियं पाणिग्गहणं । दिन्नं विउलं धणं पडिवारिच य(पडिचारियाओ य?) । विसज्जिया ते गया लोहग्गलं । भुंजंति मणोहरभोगे ।
वयरसेणो वि राया लोगंतियदेवपडिबोहिओ संवच्छरं किमिच्छदाणं दाऊण नियगसयणेण नरवईहि य भत्तिवसागएहिं सह पव्वइओ पुक्खलवालस्स पुत्तस्स रज्जं दाउं ति । उप्पन्नकेवलनाणो य धम्मं देसेइ । वयरजंघस्स वि कालेण पुत्तो जाओ । सो सुहेण वत्ति(ड्डि)ओ ।
___ कयाइं च पुक्खलपालस्स केइ सामंता विसंवइया । तओ तेण दूओ पेसिओ वयरजंघस्स सिरिमईए वि । ते य दो वि विपलेण खंधावारेण पत्थिया पत्तं नयरे ठवेऊण सरवणस्स मज्झेणं । नि ते जाणगजणेण जहा - 'दिट्रिविसा सण(र)वणे सप्पा चिटुंति' । तओ तं परिहरित्ता पंथंतरेण संपत्ता ते पुंडर(री)गिणिं । सुयं च विसंवइयनरवईहिं । [ततो ते संकिता पणया ।]
[तओ] वयरजंघो सिरिमई य पुक्खलपालेण रण्णा दो वि पूजित्ता विसज्जिया पत्थिया य सनगरं । भणई य जणो – 'देव ! सरवणमग्गेण गम्मउ, संपयं सप्पा निव्विसा जाया, जाव केवलणाणं तत्थट्ठियस्स साहुणो समुप्पन्नं । देवा य ओवइया। देवुज्जोएण पडिहयं दिट्ठिविसं सप्पाणं'ति । तओ कमेण पत्ता सरवणमावासिया य ।
सागरसेण-गुण(मुणि)सेणा य वयरजंघस्स भायरो अणगारा सगणा तत्थेव सरवणे चिटुंति । ते य वयरजंघ-सिरिमईहिं दट्ठण भत्तीए वंदिया य पडिलाहिया य कप्पणिज्जेय(ण) भत्त-पाणा(ण)-वत्थाइएणं ति । तओ तेसिं गुणे अणुमोयंता – 'अहो महाणुभावा सागरसेण-गुण(मुणि)सेणा !, अम्हे वि मुक्करज्जधुरवावारा कया एवं निस्संगा विहरिस्सामो'त्ति विरागमावन्ना कमेण पत्ता य सनगरं ।
पुत्तेण तेसिं गमणकालाओ चेव परियणो दाणाइणा रंजित्ता वासहरे विसधूउं(वो) पउंजिओ । विसज्जियपरियणा य ते पओससमए साहुगुणे सुमरंतो(ता) पविट्ठा वासहरं । तओ विसधूयदोसेण घारिया मरिऊणुप्पण्णा जुयलाहम्मिया उत्तरकुराए ।
तओ तिन्नि पलिओवमाणि जीविऊण कालगया सोहम्मे दो वि देवा जाया । तत्थ वि तेसिं परा पीई आसि । पलिओवममेकं ठिई अणुपालिऊण चुया वच्छयावईविजए पहंकराए नयरीए वयरजंघजीवो सुविहिस्स विज्जस्स अभयघोसो नाम पुत्तो जाओ । तस्स य चत्तारि मित्ता, तं जहा - रायसुओ(१) सेट्ठिसुओ(२) अमच्चसुओ(३) सत्थवाहसुओ(४)। सिरिमईजीवो वि तीए चेव नयरीए पुन्नसेट्ठिस्स पुत्तो केसवो नाम जाओ । तस्स वि मित्तभावं गयस्स अभयघोसेण परा पीई जाया ।
अन्नया कयाइ तस्स विज्जस्स घरे ते सव्वे उवविट्ठा जाव चिटुंति, ताव तत्थेगो साहू महप्पा किमिकुटेण गहिओ अइगओ भिक्खस्स । तं च दटुं तेहिं सहासं वेज्जपुत्तो भणइ(भण्णइ?) – 'तुब्भेहिं नाम सव्वो लोगो खइयव्वो, न उण तवस्सिस्स अणाहस्स वा किरिया कायव्वा' । सो भणइ – 'सुट्ठ करेमि, परं मम ओसहाणि नत्थि' । ते भणंति - 'अम्हे मोलं(ल्लं) देमो, किं ओसहं कहिं कज्जउ ?' सो भणइ - 'कंबलरयणमेगं, गोसीसचंदणं बीयं, ताइयं च सयसहस्सपागं तेल्लं, तं मम अत्थि' ।